Hollywood ontdekt opnieuw de Bijbel

Kerknet.be ging op zoek naar het waarom van de populariteit van de Bijbalverfilmingen in Hollywood. Hollywood lijkt de Bijbel namelijk te hebben herontdekt. Na Noah, Exodus en Last days in the desert dit jaar, is het wachten op The Young Messiah en Risen. En ik mocht er ook iets van zeggen:

‘Het waren films die historisch léken, zelfs met nieuwe exegetische inzichten en een psychologische draai, maar gecombineerd met heel veel Hollywoodgeweld. Het leek alsof je naar een Rambo-film keek. Dan was The Passion of the Christ van Mel Gibson als historische film beter. Toch heb ik een enorme hekel aan die film. Het is een bizarre combinatie van een soort vampierenverhaal, gekruid met een SM-achtige fascinatie. Wat me vooral stoort, is de suggestie dat je echt moet lijden om helemaal tot God te komen.’ Lees verder op Kerknet.be.

Bron: Kerknet.be.

Advertenties

Heeft de kinderkruistocht echt bestaan?

Mijn dochter moest deze week een filmverslag schrijven over de film Crusade in Jeans naar de bestseller van Thea Beckman. Beckman schreef het boek zo’n veertig jaar geleden en werd een van de best verkochte Nederlandse (jeugd)boeken ooit. Meer dan een half miljoen exemplaren gingen over de toonbank en Kruistocht werd in vijftien talen vertaald. Mijn dochter vroeg of ik iets wist van de historische achtergronden. Reden genoeg voor een klein onderzoekje. Resultaat: de historische basis voor deze Kinderkruistocht is echter zeer smal: een verkeerd vertaald woordje.

Hollywood herontdekt de Bijbel

Films over Mozes, Pilatus en Maria liggen in het verschiet. De Bijbel biedt Hollywood actie en romantiek. En auteursrechten zijn er niet. het Nederlands Dagblad sprak met mij over Bijbelse verfilmingen naar aanleiding van Noah over de figuur van Noach uit het boek Genesis. ‘The Passion of the Christ bijvoorbeeld vind ik een nogal sadomasochistisch soort vanverlossingstheologie.’

Django Unchained: slaaf neemt wraak

Django Unchained is de nieuwste film van Quentin Tarantino. Een vrijgekochte slaaf in het zuiden van de Verenigde Staten neemt bloederig wraak op zijn blanke beulen. En het voelt zo verschrikkelijk goed, die wraak. En dat maakt je als contentieuze kijker ongemakkelijk. De film is het derde deel in Quentin Tarantino’s officieuze trilogie over wraak. Revenge is a dish best served cold, zo luidt het bekende gezegde. Tarantino’s Django Unchained is daar de belichaming van. In Kill Bill (2003-2004) nam een bijna-vermoorde bruid (Thurman) op uiterst stelselmatige wijze wraak op haar tegenstanders. En in Inglourious Basterds (2009) doet de Jodin Shosanna hetzelfde met de top van de Nazi-partij, inclusief Hitler zelf. Zoals ik al eerder schreef in een recensie over deze laatste film, je voelt je ongemakkelijk schuldig over het dierlijke genoegen waarmee je Nazi’s levend ziet verbranden.

Snow White and the Huntsman: Sneeuwwitje is groot geworden

De film Snow White and the Huntsman is een modern verfilming van het oude sprookje van Grimm. Het resultaat is een combinatie tussen Jeanne d’Arc en Lara Croft, die uit de doden verrijst. Het sprookje ‘Sneeuwwitje en de zeven dwergen’ werd voor het eerst voor het Europees publiek beschikbaar door de inspanningen van de gebroeders Grimm. In hun beroemde verzameling van sprookjes (1812) namen zij ook een verhaal op van een lief prinsesje wiens schoonheid alleen maar geëvenaard door haar liefheid. Via de Disney-versie uit 1937 kent zo’n beetje iedereen in Europa en Amerika de ingrediënten van het verhaal: betoverde spiegel (‘spiegelt, spiegeltje, aan de wand, wie is de mooiste in heel het land?’), gemene stiefmoeder, weekhartige jager, zeven dwergen, appel, prins en happy end.

Les Intouchables: onmogelijk mooie vriendschap

Les Intouchables (2011) is de één van de grootste filmhits in Frankrijk. De film verhaalt de onwaarschijnlijke vriendschap tussen een verlamde, rijke blanke miljardair en een stoere zwarte jongen uit de Parijse ghetto’s. Ze zijn de In-touch-ables ‘on-aanraak-baren’, mensen waar je eigenlijk een straatje voor wilt omlopen. Driss is een zwarte jongen van Senegalese afkomst. Het lukt hem niet zijn milieu te ontgroeien en moet zelfs voor maanden naar de gevangenis. Om zijn uitkering te behouden moet Driss aantonen dat hij heeft geprobeerd werk te vinden. Dus ‘solliciteert’ hij maar naar elke baan die hij tegenkomt. Zo komt hij ook Philippe tegen.

Wolke 9: seks en ouderen

De film Wolke 9 gaat op het eerste gezicht over een ordinaire driehoeksverhouding die uitmondt in een hoop tranen en onbegrip. Wat Wolke 9 echter ver doet uitstijgen boven de gemiddelde romantic comedy is de leeftijd van de acteurs (allemaal boven de 60) in combinatie met de expliciete seksscènes, en de integere manier van het filmen hiervan.

Moorddadige Jezus: dEUS schiet met Ghost in zijn eigen voet

De nieuwe clip Ghost van de Antwerpse band dEUS is controversieel en gaat ten koste van de schoonheid van de liedtekst. dEUS staat bekend om prachtige popliedjes, maar schiet met Ghost visueel in haar eigen voet. Een ‘skatelord Jesus’ daalt neer uit de hemel in de gedaante van een jaren zestig goeroe die zijn volgelingen wil leiden op ‘The Board of the Shepherd’. De regisseur van de videoclip van ‘Ghost’ is Saman Keshavarz. Hij zegt over het ontstaan van de clip: “Ik vroeg op Twitter en Facebook wat mensen zouden willen zien als Jezus een skater was. Ik kreeg toen hele andere reacties dat ik verwacht. ‘Jezus moet een hotdog eten’ bijvoorbeeld, maar niets over skatetrucs. Met de clip heb ik de gedachte geposeerd dat Jezus een homie is die net als wij in een niet-zo-mooie wereld leven. Hij zou dan zeker een paar jointjes hebben gerookt.’

‘Why I Hate Religion, But Love Jesus’ levert magere theologie op

Op internet is het een grote hype: de jonge evangelical Jefferson Bethke rapt over zijn bekering, zijn haat voor religie en zijn liefde voor Jezus. Zijn bijna professionele videoclip Why I Hate Religion But Love Jesus is al bijna 9 miljoen keer bekeken en al bijna 1 miljoen mensen hebben de moeite genomen om op youtube te reageren. Volgens Bethke zelf gaat zijn ‘gedicht’ (zoals hij het zelf noemt) over het verschil tussen “Jezus en de valse religie”. Wie echter denkt dat deze protestant met zijn term ‘valse religie’ beschuldigend naar de katholieke kerk wijst, heeft het mis. “Religie snapt niet dat zij niet meer is dan parfumspuiten op een kaskas.” Alle religie moet het ontgelden.

The Season of the Witch: heksen, demonen en de ‘sleutel’ van Salomo

De film The Season of the Witch is een met liefde gemaakte fantasy-film uit 2011 met onder andere Nicolas Cage, immer met melancholische blik en grote, trouwe hondenogen. De enscenering, fotografie en special effects zijn uitmuntend: het is alsof eengothic novel of een gedicht van Edgard Allen Poe tot leven is gekomen, compleet met mist, kraaien en demonen.

Le Moine: seksueel gefrustreerde monnik

Regisseur Moll probeert een religieuze fabel te schilderen over de menselijke zwakheden van een Kapucijner monnik, maar het resultaat is een voorspelbare mix van seks, religieuze obsessie en een satanspact. Bovendien is Le Moine wel erg seksistisch: de satan heeft altijd de vorm van een verleidelijke vrouw.

‘Wij zijn individuen’

In Monty Python’s The Life of Brian probeert de titelheld, de messias-tegen-wil-en-dank het samendrommende gepeupel van zich af te houden. Wat Brian immers ook zegt of doet, en of dat nu verstandig is of dom, het volk ziet in alles een goddelijk teken of een messiaanse wijsheid. Wanhopig roept de nepmessias tot het volk: “Jullie zijn individuen, ga je eigen weg!” Waarop het volk als uit één mond herhaalt: “Ja, wij zijn individuen”. De uitspraak zelf bevestigt het tegendeel.

Alma: een dualistisch sprookje

Regisseur Rodrigo Blaas (bekend van o.a. de Pixar-animatiefilm Wall-E) verrast in het zeer korte Alma de kijker met een bijzondere tekenfilm over een vrolijk, klein meisje. Alma dartelt rond in de sneeuw, ergens in een verder schijnbaar lege straat. Op een muur staan honderden namen geschreven, en onbekommerd schrijft ze haar eigen erbij. Dan wordt haar aandacht getrokken door een pop in de etalage aan de overkant. De pop is Alma’s spitting image. Als Alma probeert de poppenwinkel in de komen, blijkt die op slot. Pas als ze wegloopt, gaat de deur op mysterieuze wijze open. Binnengekomen staat de pop op een andere plek en botst Alma tegen een jongetjespop op een fiets die schijnbaar automatisch rondracet. 

The Rite: exorcismefilm zonder gebroken roeping

Exorcisme is een gelief onderwerp in Hollywood, vaak met gebroken priesterroepingen en het verliezen van persoonlijk geloof als gevolg. De nieuwste duiveluitdrijvingsfilm The Rite van regisseur Hafström draait (Goddank) om exact het tegenovergestelde: de twijfelende diaken hervindt zijn geloof en roeping door de confrontatie met het Kwaad.

Black Swan: strijd in de menselijke ziel

De film Black Swan is een Oscarwaardige film over de eeuwige strijd in de menselijke ziel. Op de beroemde noten van Tchaikovsky’s Zwanenmeer tovert regisseur Darren Aronofsky een visueel spektakel over liefde, chaos en schepping.

Tron Legacy: geschapen tot vrijheid

De film Tron Legacy is een visueel spektakel met een script dat vele interessante filosofische overwegingen oproept. Helaas slaagt de film, die toch twee uur duurt en waarin veel dialogen voorkomen, er niet in om deze overpeinzingen over schepping en vrijheid uit te diepen.

The Last Airbender: Water, aarde, vuur en lucht

Aan wie er voor open staat presenteert The Last Airbender een mooie, pure film over kinderen die hun volwassen verantwoordelijkheid nemen in een wereld die vol zit met magie en geloof. “Er is geen liefde zonder offer,” is een levensles, en niemand kan het zich veroorloven deze les niet te nemen.

After.Live : grens tussen leven en dood

Anna vindt zichzelf in het mortuarium, niet wetend of ze dood is of het slachtoffer van een morbide grap. Moet ze haar dood accepteren of moet ze vooral proberen te ontsnappen? De film After.Live (2010) laat de kijker in existentiële twijfel achter, twijfel over de grens tussen leven en dood.

Machete: een gekruisigde priester

Machete is een gewelddadige spaghetti-western van Robert Roderiquez met halfnaakte gun babes, een onverslaanbare held en een gekruisigde priester. Desondanks kan Roderiquez’ film ook gezien worden als een aanklacht tegen het Amerikaans racisme op de grens van Mexico en Texas.

Vision – Aus dem Leben Hildegard von Bingen

De film Vision – Aus dem Leben Hildegard von Bingen laat enkele sleutelscènes zien uit het leven van deze bijzondere Middeleeuwse vrouw, maar overtuigt niet. Regisseur Margarethe von Trotta maakt van Hildegard een moderne feministe, en geen wezen van vlees en bloed.