Weblog van een cultuurtheoloog
Voor de zesde keer was The Passion vanavond te zien op NPO1. Het Eemplein in Amersfoort was het centrum van een van de best bekeken televisieformats van de laatste jaren. Dit jaar een mindere versie waarin Lennette van Dongen de voldoende voor de poorten van kritische twitteraars wegsleept. Eric v.d. Berg en ik schreven een kritisch recensie, net als elk jaar.
Bron: Katholiek.nl
Voor de vijfde keer op rij werd op Witte Donderdag ‘The Passion’ georganiseerd. Onder aanvoering van EO en RKK werd in de straten van Enschede de laatste uren van het leven van Jezus van Nazareth nagespeeld. En net zoals elk jaar levert Katholiek.nl een eerste kritische terugblik. Voorlopige conclusie: (weer) tenenkrommend slecht acteerwerk, redelijke zang, goede liedkeuze en treffende knipogen naar de actualiteit.
Doorgaan met het lezen van “The Passion stelt wederom teleur, ook in Enschede”
Michael Jackson (1958 – 2009), King of Pop, was resurrected for a special performance at the Billboard Music Awards in May 2014. Unfortunately, he did not rise in the flesh but as a high tech hologram, and not for the first time. Jackson’s holographic image also appears in the Cirque du Soleil show Michael Jackson: ONE that currently resides in Las Vegas. Yet both holograms differ substantially. Most peculiar of the two was Jackson’s Billboard hologram, presented on a stage decorated with semi-religious elements. Seeing Jackson as such, ‘performing’ from beyond the grave, evokes questions about immortality and the technical means to achieve it. (Bosman & Latour)
Doorgaan met het lezen van “Jackson 2.0: immortality or illusion”
Zoals elk jaar stortte uw favoriete cultuurtheoloog samen met zijn gezin zich weer in het Oeteldonkse (Den Bosch) carnaval. Niet omdat hij het zo leuk vindt, maar het cultuurtheologische werk moet nu eenmaal worden gedaan. Het was een jaar met een carnavalskraker waarin God als Oeteldonker bezongen wordt, de paus nu eens niet belachelijk gemaakt wordt, en een real-time Bossche priester op een praalwagen kerkelijke cadeaubonnen stond uit te delen.
Na Gouda en Rotterdam was dit jaar Den Haag het decor van het spektakel The Passion. Deze derde keer was beduidend beter dan de vorige twee edities met bovendien een bijzonder theologisch slotakkoord.
Doorgaan met het lezen van “De Haagse passie: een waterpassie”
De Maria Magdalenapassie is een kwalitatief goede voorstelling, gedurfd en inventief, een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in moderne muziek, passiemuziek, geloof en Maria Magdalena. Het enige minpunt is een te optimistische lezing van de oude apocriefe teksten.
Waarschijnlijk is het lied I Don’t Know How To Love Him het bekendste lied van de hele musical Jesus Christ Superstar. Op ontelbare (kerkelijke) huwelijken is dit lied gezongen en bijna iedereen kan tenminste de melodie meeneuriën. Toch is dit lied, gezongen door Maria Magdalena, inhoudelijk gezien één van de meest controversiële liederen uit de musical. Een Jezus die door een dansende Herodes wordt gehoond, dat ligt niet zo ver van de bijbelse tekst. En ook een Judasgeest die Jezus voor de laatste maal op de proef stelt, kan bijbels gezien ook niet zoveel kwaad.
Doorgaan met het lezen van “Jesus Christ Superstar – I Don’t Know How to Love Him”
De beroemdste versie van de musical Jesus Christ Superstar is ongetwijfeld de filmversie uit 1973 met Ted Neeley als Jezus en Yvonne Elliman als Maria Magdalena. Deze filmversie wijkt vooral af van de vele musicalversies die in theaters wereldwijd zijn opgevoerd, in de meta-enscenering. De film opent met een grote bus vol met uitzinnig dansende en zingende hippies, in wie we later de acteurs van de musical herkennen. In no time bouwen ze de minimalistische set waar zij hun toneelstuk zullen gaan opvoeren. De stemming is opperbest en suggereert eerder dat er een klucht opgevoerd gaat worden, dan een marteldood uit een ver verleden.
Doorgaan met het lezen van “Jesus Christ Superstar: het hoogheilige spel”
Daarnet op Witte Donderdag zonden EO en RKK in een unieke samenwerking de ‘Passion’ uit: het verhaal van de laatste 24 uur van het leven van Jezus Christus, verteld vanaf een volgeladen markt in Gouda. De Goudse passie was zowel een succes als een mislukking: het multicultureel verantwoorde geneuzel en de slechte acteerprestaties deden pijn aan de ogen en de oren, maar hoe lang is het geleden dat het verhaal van de Levende door zovele mensen tegelijk is beleefd?
Doorgaan met het lezen van “Goudse passie: Lovenswaardig, maar kwalitatief onder de maat”
De film Cabaret is al een oudje uit 1972. Maar Liza Minnelli zet een fabelachtige Sally Bowles neer, die tegen alle dreigende tekenen van het begin van het Nazi-bewind een wereld voor glitter en schone schijn neerzet. Haar dubbele vlucht mislukt, net als die van alle andere karakters. En de eenzaamheid wordt altijd nog dieper als deze al was.
Op 31 maart bezocht kardinaal Simonis de Nederlandstalige productie van de wereldberoemde jaren zeventig rockopera Jesus Christ Superstar. Ondanks het feit dat hij geen fan is van het genre, was de kardinaal overwegend positief gestemd. Maar hij had ook vragen.
Doorgaan met het lezen van “Nederlandse Jesus Christ Superstar eindigt raar”
