Snackwagens zijn de duivel

Foodtrucks moeten worden geweerd in de directe omgeving van scholen. Dat is het idee van twee Venlose politici die hierover een motie indienden in hun gemeenteraad. Het Voedingscentrum, Foodwatch en Jongeren op Gezond Gewicht waren er als de kippen bij om via het AD hun adhesie te betuigen. De situatie in Venlo is niet uniek, weet Mieke Spaans van JOGG dan ook te melden. Exacte cijfers heeft ze dan weer niet, maar ze zegt dat het ‘heel veel’ voorkomt. Heerlijk, een soort van populistisch cijferen noem ik dat.

Advertenties

Waarom noemen we hem geen pedo?

Nederland is geschrokken van een gewelddadige schietpartij op een Rotterdams VMBO waarbij de zestienjarige Humeyra is omgekomen. Nu kan je je afvragen of niet elke schietpartij per se gewelddadig is, maar in dit geval hebben we er best reden toe. Nadat de dader het meisje eerst twee keer had beschoten, pompte hij er voor de zekerheid nog zes achterna. Inmiddels is de 31-jarige dader wel opgepakt, of liever gezegd, hij heeft zich bij de politie aangegeven.

Vier kaarsen branden

Afgelopen zondag begon de Advent, vier weken voor Kerstmis. Katholieken steken kaarsen aan, elke zondag één extra. 

Voor de kinderen met uitdrukkingsloze ogen in een Grieks vluchtelingenkamp, gevangen tussen meedogenloze mensenhandelaars, schipperende politici en een onblusbare hoop. Voor de boze dominee uit Amsterdam die in een omgekeerde Odyssee tevergeefs zal proberen hen te redden. Voor Howick en Lili, die in Nederland mochten blijven. Voor de duizenden die moeten gaan. Voor de familie Tamrazyan in Den Haag, die door eeuwigdurend gebed worden beschermd tegen het onvermijdelijke. Voor hen brandt de eerste kaars.

Schelden met homo’s

Dertien mensen die twee homo’s hadden uitgelokt via de dating-app Grindr, zijn vorige week veroordeeld tot taak- en celstraffen. Maar hoewel ze hun slachtoffers uitscholden voor flikker en kankerhomo, speelde homohaat volgens de rechter geen rol. Homo-emancipatie-organisaties spreken schande van de rechterlijke beslissing: de rechter had rekening moeten houden met het homofobe karakter van de woorden ‘flikker’ en vooral ‘kankerhomo’.

Klein meisje

Het leven bracht mij deze weken in incredible India, om precies te zijn in het noorden van het subcontinent. Samen met drie priestervrienden zat ik vier uur in een hobbelende landrover om de zuidelijke uitlopers van de Himalaya te bereiken. Twee bijna-botsingen, één echte aanrijding, 25 kilo stof, vier geiten, twee zwerfhonden en een kudde apen later zag ik voor het eerst in mijn leven het begin van het Dak van de Wereld. En naar Prapoesj.

De Bob weg, tijdperk eindigt

De bobslee in de Efteling gaat wieberen. En dan heb ik het niet over de chronische bibberitis die je boten en pezen door elkaar heen rammelt elke keer dat je in zo’n glijdende doodskist gaat zitten. Nee, de bobslee, die toepasselijk De Bob heet – geef die bedenker een Nobelprijs, moet wijken voor een nieuwe dubbele achtbaan met de naam Max & Moritz.

Grappen over ‘Oss’ geven lucht

Je kan je klok er op gelijk zetten. Binnen een half uur na deze of gene ramp verschijnen er op internet grapjes over. Toen Whitney Houston overleed in 2012 circuleerde binnen enkele minuten ‘Houston, we have a problem’ over internet. En na 9/11 kon je volgende raadseltje vinden: ‘Wie wint bij het schaken, George Bush of Osama Bin Laden?’ Met als antwoord: ‘Bin Laden, want Bush mist twee torens.’

Vertrouwen in banken is allang verdampt

‘Schikking ING verkleint vertrouwen in banken,’ zo kopte De Telegraaf afgelopen dinsdag. Aan het woord is econoom Rens van Tilburg, directeur van het Sustainable Finance Lab. Onderwerp is het nieuws dat de ING strafvervolging van zijn personeel heeft afgekocht. Medewerkers van de ING zouden niet genoeg opgelet hebben waardoor criminelen via de bank miljoenen euro’s konden wiswassen. ‘De bankensector vreest deuk in vertrouwen door witwasschandaal ING’ kopt NOS.nl nog eens samenvattend. Ik snap daar dus niets van. Wat je niet hebt, kan niet worden verkleind, noch worden gedeukt.

Verslaggeving Nicky Verstappen lijkt verhaal uit een roman

Het nieuws staat bol van de verhalen. Eerst hadden we de epische geschiedenis van zwemmer Maarten van der Weijden. Gevolgd door zo’n beetje alle nieuwsmedia van Nederland, en vele daarbuiten, kreeg de prestatie van Maarten messiaanse trekjes. Woorden als ‘offer’, ‘pijn’ en ‘bovenmenselijke prestaties’ doorspekten de bijna continueverslaglegging. Toen Maarten met de haven in zicht op moest geven, werd hij op een brancard door de menigte getild, omstuwd door een schare volgelingen en snorrende camera’s. In mijn geestesoor hoorde ik de Matthäuspassion spelen: onze seculiere maatschappij schept zijn eigen heiligen.

In stilte bidden voor het oude continent

Afgelopen week waren mijn lief en ik in Schotland. U weet wel, het land van de onderbroekloze mannenrokken, whiskeybranderijen en uitgestrekte schapenvelden. We zijn verliefd geworden op het land, ingeklemd tussen zeeën en oceanen enerzijds en de Engelse bezetter anderzijds. Hoewel de eenhoorn- en kabouterpopulaties niet zo uitbundig zijn als in Ierland, verwacht je achter elke boom een half verregende bard aan te treffen die met melancholische stem vertelt over goden en mensen van weleer.

Hoe God zich even laat zien in een Franse basiliek

Afgelopen zondag was ik in de Franse bedevaartsplaats Vézelay. De middeleeuwse basiliek is één van de bekendste stopplaatsen op de oeroude pelgrimsweg naar Santiago de Compostella en herbergt de relikwieën van de heilige Maria Magdalena. Volgens de vrome legendes waarin de rooms-katholieke kerk grossiert, kwam de beste vriend van Jezus, veertien jaar na diens kruisiging en verrijzenis naar Frankrijk gevaren, samen met de uit de doden gewekte Lazarus om aldaar de laatste jaren van haar leven in kuisheid en afzondering te slijten. Toen op zekere dag een priester verdwaald was in het gebergte waar Maria woonde, vierden ze samen de eucharistie. Direct na het ontvangen van de hostie stierf de oude vrouw waarna ze door de engelen ten hemel werd geleid.

13 is geen ongeluksgetal

Eentje moet altijd de eerste zijn: die valt in de Tour de France. Deze twijfelachtige eer ging dit jaar al direct op de eerste dag naar de Amerikaan Lawson Craddock. De renner van EF Education First-Drapac viel bij het aannemen van een tasje met etenswaar. Voorwaar een wat lullige manier om te vallen. Beter is het de kwaliteit van prikkeldraad te testen vanwege een slecht rijdende auto van de Tour-organisatie, zoals Johnny Hoogerland deed in 2011. Of weg te slippen op het kletsnatte parcours van Düsseldorf, zoals Alejandro Valverde in 2017 deed.

Pers over pers: ‘Pers is superbelangrijk’

Begin deze week waren wij getuigen van een ‘aanslag op de vrije pers’. Een onbekende man met minimale verkeerstechnische kwaliteiten parkeerde zijn busje midden in de nacht door de pui van het kantoor van de Telegraaf. Volgens vrijgegeven camerabeelden stak hij zijn busje in de fik om vervolgens in een gereed staande auto met chauffeur te stappen. De auto werd uitgebrand teruggevonden. Tot zover lijkt er aanleiding tot enige zorg: als mensen ’s nachts andermans gebouwen gaan rammen en affikken, dan heeft de politie een uitdaging, zou ik zo zeggen. Helaas zijn ramkraken, brandstichtingen en creatief rijgedrag wekelijkse kost in Nederland, maar elke keer is er één te veel.

Auto is ook een statussymbool

D66 heeft weer een goed idee. Nee, Alexander Pechtold gaat geen wetsvoorstel indienen om een correctief referendum in te stellen. En nee, Pia Dijkstra gaat niet hoogstpersoonlijk alle donorregistraties van Nederland op ‘ja’ zetten. Staatssecretaris Stientje van Veldhoven wil bedrijven dwingen, nope lelijk woord, stimuleren om fietsende werknemers ook 19 cent per kilometer te betalen. Net zoals automobilisten al krijgen. Doel is twee ton aan autorijdende walrussen op de tweewieler te krijgen.

Ons vertrouwen is naïef, gelukkig maar

Het CBS was er weer duidelijk over afgelopen week. We vertrouwen meer op oom agent (74,5%) dan op meneer pastoor (31,2%), meer op mevrouw de rechter (72,9%) dan op een bankdirecteur (39,9%). We lijken veel wantrouwen in ons binnenste te koesteren, maar tegelijkertijd zijn we vaak kinderlijk naïef in ons vertrouwen. En dat is maar gelukkig ook!

Israël zit gevangen in spiraal van geweld

Deze week ben ik in Israël, in Jeruzalem. Het ene moment kniel ik voor het graf van Jezus Christus, het volgende moment sta ik te hossen tussen duizenden Joodse jongeren die bij de Klaagmuur ‘Jeruzalemdag’ vieren.

4 mei: ooit een schone oorlog gezien?

De actiegroep ‘Geen 4 mei voor mij’ wil tijdens de nationale dodenherdenking a.s. vrijdag met luider stem aandacht vragen voor deze nationale hypocretie. Tijdens de nationale herdenking op 4 mei worden namelijk ook de soldaten herdacht die gesneuveld zijn tijdens de politionele acties in Nederlands Indië. De actiegroep wil dit doen door op voor collectief Nederland zo ongeveer meest sacrale moment van het jaar door middel van het houden van een ‘lawaaidemonstratie’. Heel Nederland zwijgt eerbiedig, maar die eerbiedige stilte zal dus doorbroken worden.

Dotan bewijst: Nederland is af!

De afgelopen dagen ging het maar over één ding, althans als ik mijn slaperige hoofd om de hoek van de Nederlandse media steek. Dotan. Dotan is stout geweest. Dotan heeft een legertje internettrollen ingezet om zijn muziek te promoten. Dotan gebruikte dat legertje om collega-artiesten te kunnen uitschelden. Nu is het bedrog uitgekomen. En Dotan probeert wanhopig de schade zo klein mogelijk te houden. Maar Dotan is niet zo handig en maakt het alleen maar erger. En daarom blijven we allemaal over die stoute Dotan doorkletsen. Als kippen zonder kop. Als volk zonder profetie.

Grijs is ook een kleur

Twee schijnbaar willekeurige nieuwsberichten van de afgelopen dagen. André Rieu speelde afgelopen dinsdagavond gewoon zijn concert in Tel Aviv, ondanks de protesten van Palestijnse artiesten en organisaties. Critici meenden dat Israël de shows zou gebruiken om de aandacht af te leiden van de onderdrukking van de Palestijnen. Op dezelfde dag overleed in Zuid-Afrika Winnie Mandela, icoon van het Afrikaans verzet tegen de Apartheid. Enerzijds wordt zij beschouwd als de moeder van de natie, aan de andere kant hebben beschuldigingen van machtsmisbruik, geweld en corruptie haar altijd achtervolgt.

Posters zoenende mannen moet gewoon kunnen

Posters met zoenende mensen: het zorgt voor onverwacht veel maatschappelijke opwinding. Eerst konden de Abri-reclames van Suit Supply zich verheugen in enige fysieke aandacht, waarschijnlijk van mannen die zich geconfronteerd zagen met lang en zorgvuldig verborgen gehouden innerlijke gevoelens. Vooral de ogen werden afgesmeerd. Ogen zijn de spiegel van de ziel en niet iedereen houdt ervan geconfronteerd te worden met een ziel die brandt van liefde.