Weblog van een cultuurtheoloog
Popfenomeen Madonna heeft gisteren tijdens haar optreden in het Amerikaanse Philadelphia een ‘tribuut’ aan paus Franciscus gebracht. ‘Regels zijn voor idioten. Daarom hou ik zo van de nieuwe paus. Hij lijkt me erg open-minded.’
Doorgaan met het lezen van “Madonna eert paus, ongeveer”
The acclaimed indie game The Talos Principle (2014) has quite an unusual theme song, called ‘Virgo Serena’.
Doorgaan met het lezen van “Praising the Virgin Mary in the Talos Principle”
Sinds 1978 is het niet meer voorgekomen dat een psalm op nummer 1 in de hitlijsten staat. In 1978 was het ‘By The Rivers of Babylon’. In 2015 is het Trijntje Oosterhuis met ‘Ken je mij’. Afgelopen vrijdag zong zij dit nummer tijdens RTL Late Night. Haar (al oude) nummer ‘Ken je mij’ is een door haar beroemde vader Huub Oosterhuis berijmde versie van psalm 139. Trijntje zong deze psalm voor haar collega Marco Borsato die dit jaar 25 jaar in het vak zit. Misschien een oude nummer, maar deze nieuwe release scoorde wel enorm.
UPDATE. Zanger Hendrik Jan Bökkers reageert op recensie.
Boerenrocker Hendrik Jan Bökkers heeft een nieuwe plaat uitgebracht. In het liedje bezingt hij zijn frustratie dat zijn mooie vriendin, in de clip gespeeld door niemand minder dan pornoactrice Bobbi Eden, verliefd is geworden op Jezus. Het resultaat is een mengeling van christelijk geloof en humor die je moet liggen, maar die wel vol zit met hilarische verwijzingen. Een tekst- en beeldanalyse.
Doorgaan met het lezen van “Bobbi Eden is verliefd op Jezus”
Michael Jackson (1958 – 2009), King of Pop, was resurrected for a special performance at the Billboard Music Awards in May 2014. Unfortunately, he did not rise in the flesh but as a high tech hologram, and not for the first time. Jackson’s holographic image also appears in the Cirque du Soleil show Michael Jackson: ONE that currently resides in Las Vegas. Yet both holograms differ substantially. Most peculiar of the two was Jackson’s Billboard hologram, presented on a stage decorated with semi-religious elements. Seeing Jackson as such, ‘performing’ from beyond the grave, evokes questions about immortality and the technical means to achieve it. (Bosman & Latour)
Doorgaan met het lezen van “Jackson 2.0: immortality or illusion”
De nieuwste hit van het duo Chromeo heet ‘Jealous’ (‘jaloers’). En in de bijbehorende clip gaat een Las Vegas-priester er met één van de bruiden-to-be vandoor. En dat in dezelfde week dat 26 Italiaanse vrouwen pleiten voor het afschaffen van het verplichte priestercelibaat. Gemakkelijke scoren? Misschien niet, want de jaloersheid maakt – ook in de clip – uiteindelijk alles kapot.
Doorgaan met het lezen van “Chromeo – Jealous: pleidooi tegen het celibaat?”
This week the long awaited next installment of the legendary Wolfenstein series will be available fort he gamer community. Every since Wolfenstein 3D (1992, free-to-play on http://3d.wolfenstein.com) revolutionized the game genre, its name stands for darkness, occultism and Nazism, conjoined in a most twisted fashion. We all remember the Lady Blavatsky, a reference to the famous founder of the Theosophy, as head of the SS Paranormal Division (Return to Castle Wolfenstein, 2001) and the dimension walking iconic superhero “B.J.” Blazkowicz (Wolfenstein, 2009).
Doorgaan met het lezen van “Haus Abendrot: Hitler won the war”
‘Onze lieve Heer, als ik in de hemel kom, laat me dan alsjeblieft mijn man meenemen. Als hij komt, vertel me dan dat je hem binnen zal laten!’ Nee, deze vrome tekst is niet afkomstig uit een katholiek gebedenboekje uit het begin van de 20e eeuw. Het is de bridge van de pop song Young and Beautiful van de Amerikaanse zangeres Lana del Rey (1986). Het nummer kwam al in 2013 uit als title song van de film The Great Gatsby, maar ik ben pas zeer recent echt naar de tekst gaan luisteren. En die ontroerde mij.
Doorgaan met het lezen van “Young and beautiful: gebed om eeuwige trouw”
Muziekzender Q-Music draait elke dag een relatief onbekend popnummer in de zogenaamde Repeat of niet. De luisteraars stemmen voor of tegen een repeat de volgende dag. Afgelopen week draaide Jeroen van Inkel Lieder van de Duitse popster Adel Tawil. Helaas haalde Tawil zijn eerste repeat niet: 80% van de luisteraar vond er niets aan. Geheel onterecht, als je ’t mij vraagt.
Tawil zet een veelbelovend debuut neer als solo-artiest met gevoelige liedjes als Lieder en Wenn du liebst. Maar ook bijna religieuze teksten komen voorbij, zoals in Auf sand gebaut: ‘Wolken ballen sich zusammen am Horizont / Kein Turm ist hoch genug wenn die Sintflut kommt’. Een Duitse zanger zingt over de zondvloed en het verloren paradijs. Doorgaan met het lezen van “Tawil: een Duitse, apocalyptische profeet”
De voor mij onbekende groep/zanger Prinsenkind presenteerde vandaag hun nieuwe release met de titel Dansmachine. Op aanraden van Geenstijl.nl-redacteur @johnquid heb ik de clip bekeken met toch wel verassende gevolgen. De clip zelf is erg stereotype: verveelde pubers (‘fuck de regels, het is je recht’), veel (bijna) blote vrouwen, T-shirts van Iron Maiden en Sex Pistols (kijk mij eens ruig zijn), enkele obligate vloeken (‘motherfucking’) en even obligaat geweld, gezwaai met de Nederlandse vlag (geen idee waarom) en slechte rijm (‘type’ ruimt op ‘sheep’). Maar de lyrics waren hoogst verrassend.
De onverslijtbare Engelse rocker David Bowie heeft het weer voor elkaar: een lekker relletje, altijd goed voor de verkoop. In de clip van zijn nieuwste singel ‘The Next Day’ figureren zoveel seks, priesters en religieuzen dat YouTube het spoorslags verwijderde. Het bleek een bedrijfsongelukje en de clip was snel weer te zien, nu voorzien van een (kinderlijk eenvoudig te omzeilen) leeftijdscontrole. Jammer dat de taaie rocker niets originelers weet te verzinnen dat het oppiepen van eeuwenoude clichés rond de Hoer van Babylon.
Het officiële koningslied ‘van het Nederlandse volk’ voor de bijna aantredende koning Willem-Alexander is in de media en op internet met de grond gelijk gemaakt. Rammelende grammatica, onsamenhangende tekst, slecht gerap, truttig; de negatieve kwalificaties zijn overdonderend. Hoe waar dit alles mag zijn, de tekst van het refrein van het koningslied bevat een verrassend expliciete religieuze lading.
Mijn dochter speelt al enige tijd Ierse fluit, een tin wistle (‘een fluitje van een cent’) en dat doet ze niet onverdienstelijk. Als vader ben ik natuurlijk bevooroordeeld, maar niettemin. Vandaag speelde ze een nieuw liedje, The Lord of the Dance. En nee, dat is niet Michael Flately (1958) met zijn wereldberoemde Ierse dansshows Riverdance en The Lord of the Dance. Het liedje dat dochterlief speelde is de oude hymne ‘Simple Gifts’ (van Joseph Brackett uit 1848) dat in 1967 van een tekst voorzien werd door de Engelse dichter/songwriter Sydney Carter.
Agnes, Thecla, Anastasia, Eulalia, Cecilia, bid voor ons. Dat klinkt indringend op de pas verschenen cd ‘The martyred virgins’ van de schola cantorum Karolus Magnus die op 8 maart, Internationale Vrouwendag, in de Tweede Kamer wordt gepresenteerd. Een dappere uitvoering waarbij eeuwenoude geestelijke muziek wordt gekoppeld aan geweld tegen vrouwen.
Doorgaan met het lezen van “The martyred virgins: a Gregorian Memorial”
De nieuwe clip Ghost van de Antwerpse band dEUS is controversieel en gaat ten koste van de schoonheid van de liedtekst. dEUS staat bekend om prachtige popliedjes, maar schiet met Ghost visueel in haar eigen voet. Een ‘skatelord Jesus’ daalt neer uit de hemel in de gedaante van een jaren zestig goeroe die zijn volgelingen wil leiden op ‘The Board of the Shepherd’. De regisseur van de videoclip van ‘Ghost’ is Saman Keshavarz. Hij zegt over het ontstaan van de clip: “Ik vroeg op Twitter en Facebook wat mensen zouden willen zien als Jezus een skater was. Ik kreeg toen hele andere reacties dat ik verwacht. ‘Jezus moet een hotdog eten’ bijvoorbeeld, maar niets over skatetrucs. Met de clip heb ik de gedachte geposeerd dat Jezus een homie is die net als wij in een niet-zo-mooie wereld leven. Hij zou dan zeker een paar jointjes hebben gerookt.’
Doorgaan met het lezen van “Moorddadige Jezus: dEUS schiet met Ghost in zijn eigen voet”
“Witte lippen, bleek gezicht, branende longen, lange nachten en vreemde mannen.” Nee, Ed Sheerans lied A Team gaat niet over de vrolijke boefjes van de gelijknamige tv-serie. De titel slaat op de ranking van de naamloze vrouw: ze is een eersteklas hoer.
Op internet is het een grote hype: de jonge evangelical Jefferson Bethke rapt over zijn bekering, zijn haat voor religie en zijn liefde voor Jezus. Zijn bijna professionele videoclip Why I Hate Religion But Love Jesus is al bijna 9 miljoen keer bekeken en al bijna 1 miljoen mensen hebben de moeite genomen om op youtube te reageren. Volgens Bethke zelf gaat zijn ‘gedicht’ (zoals hij het zelf noemt) over het verschil tussen “Jezus en de valse religie”. Wie echter denkt dat deze protestant met zijn term ‘valse religie’ beschuldigend naar de katholieke kerk wijst, heeft het mis. “Religie snapt niet dat zij niet meer is dan parfumspuiten op een kaskas.” Alle religie moet het ontgelden.
Doorgaan met het lezen van “‘Why I Hate Religion, But Love Jesus’ levert magere theologie op”
Passenger, artiestennaam van de Britse singer-songwriter Mike Rosenberg, bestormt op dit moment de hitlijsten. Met zijn gevoelige ballade Let Her Go laat hij menige luisteraar een brok in de keel wegslikken. Hij bezingt, zoals zo velen voor hem, een verloren liefde. ‘You only need the light when it’s burning low / Only miss the sun when it starts to snow / Only know you love her when you let her go.’ De eerste twee zijn wat clichématig, maar de derde zin treft dieper doel.
Yusuf maakte nog wel platen, maar die leken totaal niet meer op de suikerzoete succesnummers van zijn oude alter ego Cat Stevens. In de jaren zeventig scoorde hij zijn grote hits die iedereen nog steeds kan meezingen, zoals Lady d’Arbanville (1970), Father and Son (1970), Moonshadow (1971) en Morning has broken (1972). In 1975 maakte hij echter een dramatische beslissing: hij bekeerde zich tot de Islam.
Doorgaan met het lezen van “Heaven (Yusuf Islam / Cat Stevens)”
Grofweg 30 jaar na zijn eerste hit presenteert de nestor van de Nederpop een collectie van meditatieve chansons over schoonheid, tijd en genade. Frank Boeijen mijmert melancholisch over schoonheid op van een tabakswinkel en smeekt om genade.
