Je roept de overheid makkelijker op het matje dan God

We beschouwen de overheid als onze hoeder en verlossser. Dat is a) niet reëel, en b) zou ook nooit realiteit moeten worden. Met de opkomst van de verzorgingsstaat hebben we de grond van onze bestaanszekerheid verschoven van God naar de staat. Waar de mens vroeger moest vertrouwen op zijn eigen overlevingsskills, op de solidariteit binnen een bepaalde (maatschappelijke) groep (zoals bijvoorbeeld een gilde) of op een onzienbare entiteit met de naam ‘God’, vertrouwt de moderne mens vooral op de overheid, ondanks individualisering en deïnstitutionalisering.

Advertenties

Toen de kerstman het kerstkind wiegde…

Je vindt in het seculiere kerstfeest nog altijd een heleboel elementen terug die niet ver staan van de boodschap van Kerst. Je moet alleen even beter kijken. Kerstmis betekent voor de meeste Nederlanders vooral een gezellig familiefeest met overvloedig voedsel en dure cadeautjes onder de boom. Voor veel belijdende christenen is deze kerstvervlakking een doorn in het oog: het kerstfeest gaat toch over de geboorte van het kerstkind, de menswording van God in Jezus Christus. Maar veel Nederlanders denken bij kerstmis eerder aan die gezellige Coca-Cola-kabouter dan aan het kerstkind in de kribbe, eerder aan de met lichtjes versierde winkelstraten dan aan de ster van Betlehem. Niettemin is die kerstman met zijn arrenslee wel heel interessant.

Wat neem ik mee en wat doe ik weg in 2018?

Het einde van het burgerlijk jaar 2017 staat sneeuwschuivend aan de deur. Het is de tijd van overzichten en lijstjes: de dierbare overledenen van het afgelopen jaar, de meest gegooglde zoektermen (waaronder Pasen, Pinksteren en Goede Vrijdag) en de meest bekeken soort seks op pornhub.com. Voor Nieuw Wij wil ik graag mijn duit in dit rituele zakje doen. Twee lijstjes, één over welke zaken we uit 2017 wat mij betreft bij de vuilnis mogen zetten, en één over zaken die we mee moeten nemen naar het nieuwe jaar 2018.

Het einde is nabij. Want Maya’s, of UFO’s, of een oeroud Syrisch document uit 2014.

Commerciële adventskalenders, traditie of plat gewin?

Eerlijk gezegd vind ik die hausse aan adventskalenders best wel mooi. Ik ben geen cultuurpessimist, dat komt door mijn rooms-katholieke achtergrond, denk ik. Ik zie veeleer God aan het werk in onze samenleving dan zijn grote tegenstrever. Wat mij betreft stimuleren de whisky- en erotische kalendertjes-met-hun-hokjes-die-je-elke-dag-mag-openmaken de in onze tijden zo vaak ondergewaardeerde deugd van geduld. Ze ademen een blijde verwachting op wat komen zal, een gevoel dat zo kenmerkend is voor de advent, de periode waarin christenen verwachtingsvol uitzien naar de geboorte van het Kerstkind.

Hou het bij één

Vooruitstrevend Nederland lijkt een beetje klaar met het ideaal van een levenslange, monogame huwelijksrelatie. Scheiden is al decennia geen taboe meer, een derde van de huwelijken in Nederland strandt. Maar ook de seriële monogamie – verschillende relaties na elkaar, maar wel steeds met één persoon – lijkt aan het einde van zijn culturele dominantie. Polyamorie is het nieuwe buzz word, meerdere gelijkwaardige relaties naast elkaar, eventueel met partners van verschillende geslachten. En haar juridische pendant, polygamie, lijkt ook geen absoluut taboe meer te zijn, gezien de maatschappelijke discussie over een wet die het voor kinderen mogelijk moet maken meer dan twee ouders te hebben.

Christelijke politiek is geen Evangelie

De ChristenUnie krijgt naast lof ook kritiek op het mede door haar opgestelde
formatieplan. Vooral het sneuvelen van het kinderpardon is veel christenen
een doorn in het oog. Frank Bosman maakt echter onderscheid tussen christelijke politiek en het Evangelie van Christus waar zij op geïnspireerd is.

Heeft deze unit een ziel? Over robots, games en religie

“Heeft deze unit een ziel,” is de indringende vraag die gesteld wordt in de gametrilogie Mass Effect. Diverse games en films over robots en artificiële intelligentie (AI) roepen de vraag op: waar ligt de kern van ons mens-zijn? Hoe besluiten intelligente robots bijvoorbeeld over morele dilemma’s? Houden zij rekening met sociale en emotionele aspecten of is alles een simpele binaire keuze en een logische analyse van oorzaak en gevolg? En dan de vraag: wat is de plek van religie in een domein waarin AI steeds belangrijker wordt?

Tekst Wilhelmus beetje dom

De formatie zit in een stroomversnelling. VVD, D66, CDA en Christenunie zitten al maanden bij elkaar om de Grote Problemen van onze tijden het hoofd te kunnen bieden. De vluchtelingencrisis bijvoorbeeld, of de langzame ineenstorting van ons zorgstelsel. Of de naderende kernoorlog tussen Noord-Korea en de Verenigde Staten onder leiding van twee straatschoffies met te kleine handjes. En zo kan ik nog wel even voortgaan. Maar nee, het was nog veel belangwekkender: de partijen vinden dat Nederlandse kinderen de tekst en de ontstaansgeschiedenis van het Wilhelmus beter leren kennen.

Glutenvrije journalisten

isteren was het een zondag. Een zondag in juli. Midden in de zomer. Hoogtepunt van de mediale komkommeroogst. Alles wat ook maar enigszins de sleur van de nieuwsluwe zomer kan doorbreken wordt door de kudde overzomerende journalisten aangegrepen. Gisteren was het weer eens zo ver. Het ging over glutenvrije hosties en over de rooms-katholieke kerk. En man, wat gingen ze weer los!

Onderwijs met een ziel

Toen mijn lief en ik jaren jaren geleden voor de keuze stonden naar welke basisschool wij onze twee kinderen zouden laten gaan, zaten we met een probleempje. Mijn vrouw en ik zijn nogal rooms-katholiek. Daar kunnen wij ook niet zoveel aan doen. We zijn nu eenmaal zo opgevoed en we verzetten ons tot op de dag van vandaag met succes tegen de modieuze neiging om publiekelijke het geloof van je kinderjaren af te zweren bij wijze van intellectuele zelfbevrediging. Bovendien is rooms-katholiek-zijn een geaardheid, zo heeft Herman Finkers ons uitgelegd.

Kerk is geen concertzaal

Bisschop Gerard de Korte opent zijn kathedraal voor een speciale ‘roze gebedsdienst’. Critici verwijten de bisschop de gelovigen in verwarring te brengen. Ik ben daar niet bang voor. De kerk is een veldhospitaal.

Soms moet je een streep trekken

De ChristenUnie moet vasthouden aan zijn standpunt rond voltooid leven, ook als dat betekent dat de partij daarmee de kans op regeringsverantwoordelijkheid laat liggen. Ik vind het van het grootste belang dat politieke partijen in Nederland niet alleen maar vergaarbakken zijn van pragmatisch ingestelde, op macht gerichte Machiavelli-klonen.

Zoeken naar ruimte tussen de regels, loyaal aan de kerk

Bedienaren van de r.k.-kerk liggen onder het vergrootglas in de euthanasiezaak in Den Bosch. Het is prijsschieten en niemand wordt er wijzer van.

Goede Vrijdag: het Grote Valfeest

‘Wie heeft het lachen in jouw keel gesmoord / wie heeft je vuisten zo gebald. / Wie heeft dat onbevangen kind vermoord / dat altijd opstaat als het valt.’ Aldus zingt Herman van Veen in Wie, zijn aanklacht tegen volwassen waanzin waar vooral onschuldige kinderen het slachtoffer van worden.

Toen ik als 12-jarig jochie in de Petrus- & Pauluskerk (Leidschendam) meneer pastoor assisteerde bij het lopen van de kruisweg, zoemde dit liedje altijd in mijn hoofd. Nog steeds overigens. Voor de niet-ingewijden: op Goede Vrijdag herdenken christenen het lijden en de dood van Jezus van Nazareth. Rooms-katholieken doen dat graag – nu ja, graag… – door een meditatieve tocht te maken langs de veertien staties, de veertien episodes in dat afschuwelijke verhaal, de Kruisweg.

Waarom Nederland ‘over links’ moet gaan regeren

Links is traditioneel beter in staat om – ten eerste – de islamitische minderheid en de toestromende veelal Islamitische immigranten open en tegelijkertijd kritisch tegemoet te treden. Natuurlijk zijn er problemen met immigratie en met de lange arm van Ankara. Maar deze vreemdelingen komen – in en door hun vreemdheid – ons iets brengen waarvan we niet wisten dat we ’t misten. Trots op cultuur en afkomst.

R.K.-kerk heeft betrokken journalisten nodig

Kardinaal Wim Eijk gaf deze week een interview aan het Italiaanse rooms-katholieke medium ACI Stampa. Behalve over gender-ideologie – een van Eijks geliefde onderwerpen – sprak de kardinaal ook over de nut en noodzaak van katholieke (massa)media, ook in Nederland. ‘Het is zeer belangrijk dat de r.k.-kerk haar massamedia handhaaft,’ zo zegt hij in het interview, wijzend op het verdwijnen van de katholieke media sinds de jaren zestig van de vorige eeuw. ‘Je moet beslissen om de katholieke media die er nog zijn, te ondersteunen.’

Christenen worden misbruikt voor anti-Islamretoriek

Gisteravond in De Tafel van Tijs gebeurde het weer. Ik voelde me misbruikt. Ik voelde me misbruikt als christen. Of eigenlijk als christelijke stemmer. Voor de zoveelste keer misbruikt door politieke bewegingen die vlak voor de verkiezingen ‘mijn’ christendom willen gebruiken als hefboom om vreemdelingen, asielzoekers of moslims te kunnen wegzetten als tweederangs burgers. Ik pas daar beleefd maar zeer nadrukkelijk voor.

Lijden helpt tegen de angst

‘De mens lijdt nog het meest voor het lijden dat hij vreest.’ Dit devies hield mijn moeder mij altijd voor als ik weer eens bang was voor een tentamen Frans of een ongemakkelijk familiebezoek. Ze had gelijk, maar anders dan ze dacht. We zijn in onze samenleving doodsbang geworden voor elke vorm van lijden. En passievol stellen we alles in het werk om alle mogelijke lijden bij voorbaat uit te sluiten. Maar een samenleving die lijden geen plaats weet te geven, wordt doodsbang. En bang zijn wij met zijn allen.

Kerken kruipen uit hun schulp. Soms een beetje wiebelig

De Protestantse Kerk in Nederland haalde er afgelopen week de headlines mee. Met een gloednieuwe reclamecampagne probeert de PKN nieuwe groepen in de kerk te lokken. Toon van de campagne is postmodern. Het woord ‘God’ komt er niet in voor, wel ‘geloven’, zij het met een vraagteken. Op zeven grote posters zien we steeds een man of een vrouw (van diverse leeftijden) met de vraag ‘Geloven doe je in de kerk?’, gevolgd door ‘nadenken, verwonderen, twijfelen, helpen, troosten, onthaasten ook’.

Kanttekeningen bij religieus onbegrip van seculier-liberale elite

Zelfs de liberale VVD poetst de laatste tijd haar ideologische veren op. Mooi natuurlijk dat grote politieke partijen moraliteit herontdekken. Maar wat opvalt, is dat dit gepaard gaat met een nogal hardnekkig dedain ten aanzien van religie. Exemplarisch is het betoog van minister Edith Schippers in haar recente HJ Schoo-lezing. Zo’n beetje al het maatschappelijk onbegrip over religie komt in haar rede voorbij. Tijd voor een nuancerende repliek voor DeBezlieling.nl.