Kneiterhard gepest

Meisjes van 15 tot 18 jaar worden dubbel zo vaak online gepest als jongens van dezelfde leeftijd. In totaal wordt twaalf procent van deze tienermeisjes weleens gepest op internet, tegen zeven procent van de jongens, blijkt uit cijfers van het CBS over 2016. Dit onderzoek komt naar buiten tijdens de ‘Week Tegen Pesten’. Pesten is niet cool en onuitroeibaar. En dat is een probleem. Ik weet niet hoe het u vergaan is op die jungle-annex-apenrots die ze eufemistisch ‘basisschool’ hebben genoemd, maar ik werd dus echt kneiterhard gepest.

Advertenties

Stokpaardrijden

Wie tijdens carnaval in Oeteldonk (Den Bosch) rondzwalkt, kan ze overal tegenkomen: de Stok- en Biezenpèrdjes van de Prinselijke Ruiterij. Een stuk of twintig jonge gasten met een wit stokpaardje tussen de dronken benen. Briesend en galopperend stuitert het gezelschap door de binnenstad. En hou ze in Godsnaam uit elkaar: de Biezenpèrdjes hebben rode jassen, de Stokpèrdjes blauwe jassen. Er zijn er voor minder in de Dommel geflikkerd tijdens carnaval.

Trage letters

Laaggeletterdheid is een groot probleem, stellen experts. Liefst 2,5 miljoen mensen in Nederland van 16 jaar en ouder hebben moeite met lezen, schrijven, en/of rekenen, aldus de stichting Lezen en Schrijven. De West-Brabantse ziekenhuizen Bravis en Amphia besloten daarom om hun communicatie tegen het licht te houden. Het moet simpeler, toegankelijk voor iedereen.

Lang leve de snoepautomaat

De gemeente Amsterdam wil schoolkinderen in de hoofdstedelijke metro beschermen tegen blootstelling aan snoepreclames. ”Als partner van de Alliantie Stop Kindermarketing werkt Amsterdam aan het weren van reclame voor ongezonde producten gericht op kinderen”, aldus het ronkende persbericht.

Wachtrij

De Efteling kondigde deze week aan te willen experimenten met de wachtrij voor de Python. De meest populaire attractie van het park heeft nogal structureel last van overlopende wachtrijen. Dus is het plan nu om bezoekers via een app ’s ochtends een tijdvak te laten reserveren. Ik vind dat dus helemaal niets.

Hormooncoach

Net van ferry Newcastle – IJmuiden af gekomen, laad ik de BN De Stem-app op mijn mobiel. Ook tijdens de vakantie moeten er columns geschreven worden en ik heb u al genoeg vermoeid met mijn belevenissen uit Schotland. Tijd voor een beetje meer lokaal nieuws. En bij de afdeling ‘celebrity’ weet ik ineens weer waarom ik er altijd een beetje tegen opzie om weer naar mijn vaderland terug te keren. Ik citeer even: ‘Monique Westenberg, de 39-jarige vriendin van zanger André Hazes (23), heeft een hormooncoach in de arm genomen die haar moet afhelpen van aanhoudende stemmingswisselingen.’

Christenen zijn blij dat ze nu eindelijk ook eens bedreigd worden

De Peperbuskerk in Zwolle is dit weekend beklad met zwarte graffiti. De gehaaste media konden nog net enkele gelovigen vinden, die na afloop van de zondagsviering melden dat ze zich toch wel echt bedreigd voelden voor de zwarte verf op hun deur. De christelijke internetters ronkten achter hun computer, na van hun eigen zondagsviering te zijn teruggekeerd: ”We worden bedreigd!” Goddank, nu tellen we ook mee, nu krijgen we ook aandacht.

Kissing gates

Het recht van overpad nemen ze hier in Schotland nogal serieus. In principe mag je overal komen, als je de privacy van anderen maar respecteert, de dieren niet stoort en je rotzooi opruimt. Hier geen aangeharkte, geasfalteerde en stuk bewegwijzerde wandelpaden. Hier geen jengelende kinderen, ratelende buggy’s, schijtende honden en kluitjes bejaarden gewapend met nordic walking sticks. Je kan hier in de Scottish Borders uren lopen zonder iemand tegen te komen.

Natuurlijk

Tijdens de reis van Londen naar Scottish Borders kwamen mijn lief en ik vast te zitten in de altijddurende files op de M6. Nederlanders die een uurtje vastzitten rond Amsterdam of Utrecht moeten hun knopen tellen: de files hier doen haasje-over met elkaar. Tijdens het filerijden krijg je echter wel mooi de tijd om over allerlei zinloze dingen na te denken. Zeker als de rest van de inzittenden in een bijna zombie-achtige staat voor zich uit staart.

Kerkje kijken

Afgelopen zondagavond bezochten mijn lief en ik de plaatselijke kerkgemeenschap. Plaats van handelen: de kerk van Roberton, een Schots gat van enkele honderden zielen, net over de grens met Engeland. Normaal gesproken zijn we meer gecharmeerd van de kiltdragende Schotse Jacobieten en gaan we naar een rooms-katholieke viering toe, maar ons uiterst vriendelijk gastgezin vroeg ons oecumenisch-beleefd mee naar de ‘Praise for a summer evening’-dienst.

Big Ben

Vandaag hoorde ik hem voor het eerst in het echt, de Big Ben in Londen. Samen met mijn lief stapte ik uit de underground bij Westminster station. Het eerste dat ik van de Britse hoofdstad meekreeg, na het halfduister van de metro, die in elke wereldstad dezelfde inwisselbare grauwheid kent, waren de eerste drie kwarten van het overbekende wijsje, elk kwartier een kwart langer. Ding, dong, ding, dong, etc.

Vrienden

Een maand of wat geleden kreeg ik een heel vreemd berichtje in mijn Facebook messenger. ‘HG*^%*&BVBN’ stond er, of zoiets. Afzender was een oude vriendin van de middelbare school. Niet zo maar een vriendin, maar mijn beste maatje. Zelfs mijn getuige op het huwelijk tussen mijn lief en mij. Maar ik had het contact verloren. Soms heb je vrienden in jaren niet gezien.

Jehova’s Getuigen, bescherm je kinderen

De Jehova’s Getuigen liggen onder vuur. Dagblad Trouw bericht sinds afgelopen weekend over seksueel misbruik binnen het Wachttorengenootschap in Nederland. De verhalen komen mij als rooms-katholiek beklemmend bekend voor. Jongens en meisjes van allerlei leeftijden werden langdurig seksueel misbruikt door de kerkleiding. En wie intern probeerde zijn recht te halen, stuitte op een muur van geïnstitutionaliseerd elkaar de-hand-boven-het-hoofd-houden.

Mustafa

Afgelopen week reed ik in Hilversum, richting Mediapark, toen mijn motor ineens heel erg moe werd. Ik heb hem toen maar even op zijn rechterzijde te ruste gelegd. Sommige mensen menen dat de openbare weg daar geen geschikte plaats voor is, maar ik dacht daar anders over, mede doordat mijn remreflex de oorzaak was van de onzachte aanraking met het Hilversumse asfalt.

Petrichor

Iedereen kent het geurtje wel. Als het midden in de zomer heeft geregend na een lange periode van droogte. Diep adem halen. Je ruikt de natte wereld: zoet, fris en vol belofte voor een mooie zomer. Ik snuffel altijd even, maar ik wist niet dat er een wetenschappelijke naam voor was. Gisteren las ik het online: petrichor. Het komt van ‘petra’, dat rots betekent. En van ‘ichor’, het legendarische spul dat de Griekse goden in hun aderen hadden stromen.

De Tour is verworden tot een SM spektakel

Ik ben een wielerliefhebber. Niet om er op te zitten. Daar heb ik een motor voor. Nee, om er naar te kijken, de koene ridders op hun stalen ros, beukend tegen een koppige Alpenberg. Het is een gevaarlijke sport, niet voor mietjes. Dat weten de renners, dat weten de toeschouwers, dat weten de sponsoren. Valpartijen zijn van alle tijden, heel soms met dodelijke afloop.

Bikers for Christ

Uw nederige columnist heeft afgelopen vrijdag na veel bloed, zweet en tranen zijn motorrijbewijs gehaald. Wachtend op de komst van zijn nieuwe rijbewijs – vijf werkdagen! – ligt hij besmeurd met olie onder zijn schuurijzer. Welk een mannenleven openbaart zich. De geur van uitlaatgassen, de smaak van remvloeistof, het klotsende geluid van de bezine in de tank. Nou ja, dat dus. En ja, dat is een midlifecrisis. En nee, ik schaam me er niet voor. En ja, het is allemaal heel primair en primitief.

Sonneveld

Gisteren zou Wim Sonneveld zijn honderdste verjaardag hebben gevierd. In 1974, op 56-jarige leeftijd overleed hij al, aan een tweede hartaanval. Hij behoort tot de Grote Drie van het Nederlands Cabaret, samen met Toon Hermans en Wim Kan. Hoewel ik van een beduidend latere jaargang ben, de wereld werd in 1978 pas verblijd met mijn aanwezigheid, ken ik het werk van deze oude knarren goed.

Suske en Wiske en het schokkende schrikdraad

Je kent het wel. Je bent 12, 13 jaar. Je moet ongelooflijk nodig pissen, op een weg midden tussen de weilanden. Alleen een wei met koeien, wat prikkeldraad en houten paaltjes. En om je ‘je-weet-wel’ voor niet-aanwezige perverselingen te verbergen, pis je voorzichtig maar zeer nodig tegen een van de paaltjes. Blijkt het ijzerdraad geen prikkeldraad, maar schrikdraad. Je krijgt een schok die je twee uur daarna nog steeds in je onderbuik voelt. Dat doe je dus nooit meer.

Condoom

De pil is uit. En met condooms rondlopen is not cool. Dit valt zo ongeveer op te maken uit het jongste onderzoek van het kenniscentrum Rutgers. Meiden kiezen steeds vaker voor andere vormen van anticonceptie, zoals spiraaltje of prikpil. Of ze kiezen ervoor om überhaupt geen voorzorgsmaatregelen te nemen. Condoom op zak lijkt de verantwoordelijkheid van de (jonge)man: de helft heeft altijd een comdoom op zak, tegen een kwart van de meisjes. Tegelijkertijd vindt meer dan de helft van de meiden het niet echt cool als een vent altijd een condoom op zak heeft: die is op seks uit.