Weblog van een cultuurtheoloog
Lang geleden leefde er eens een muisje aan de rand van een groot korenveld. Hij heette Puck. Puck woonde met zijn ontelbare broers en zussen, ooms en tantes, neven en nichten in een groot muizenhol. De hele zomer liepen alle muisjes af en aan, hun pootjes vol met noten en zaden.
Doorgaan met het lezen van “Het muisje dat zich herinneren kon”
De afgelopen dagen ging het maar over één ding, althans als ik mijn slaperige hoofd om de hoek van de Nederlandse media steek. Dotan. Dotan is stout geweest. Dotan heeft een legertje internettrollen ingezet om zijn muziek te promoten. Dotan gebruikte dat legertje om collega-artiesten te kunnen uitschelden. Nu is het bedrog uitgekomen. En Dotan probeert wanhopig de schade zo klein mogelijk te houden. Maar Dotan is niet zo handig en maakt het alleen maar erger. En daarom blijven we allemaal over die stoute Dotan doorkletsen. Als kippen zonder kop. Als volk zonder profetie.
Doorgaan met het lezen van “Dotan bewijst: Nederland is af!”
Twee schijnbaar willekeurige nieuwsberichten van de afgelopen dagen. André Rieu speelde afgelopen dinsdagavond gewoon zijn concert in Tel Aviv, ondanks de protesten van Palestijnse artiesten en organisaties. Critici meenden dat Israël de shows zou gebruiken om de aandacht af te leiden van de onderdrukking van de Palestijnen. Op dezelfde dag overleed in Zuid-Afrika Winnie Mandela, icoon van het Afrikaans verzet tegen de Apartheid. Enerzijds wordt zij beschouwd als de moeder van de natie, aan de andere kant hebben beschuldigingen van machtsmisbruik, geweld en corruptie haar altijd achtervolgt.
Afscheid nemen is een beetje huilen, zo luidt de onfraaie vertaling van een bekend Frans spreekwoord. Als de eters van smakelijke slakken en beschimmelde kazen gelijk hebben, dan verdrink ik op dit moment mijn bitterzoet afscheid in een glaasje Griekse Samoswijn. Dit is namelijk de laatste column die u van uw geliefde columnist zult aantreffen in BN DeStem. Na twee jaar en drie maanden, na 117 columns is dit de laatste die u lezen zal. Niet omdat het kan, maar omdat het moet.
Als u deze column leest, bent u waarschijnlijk nog aan het bijkomen van het Feest van de Democratie, gisteravond. Ik weet niet hoe het u is vergaan, maar in huize Bosman ging het dak ervan af. Mijn lief en ik zitten elke verkiezing – lokaal, provinciaal of landelijk – voor de buis, samen onder een deken, warme chocolademelk-met-rum erbij, zakje popcorn in de hand, gekamde haartjes, in pyjama voor de buis. Het is een feest. En ik zal u vertellen waarom.
Posters met zoenende mensen: het zorgt voor onverwacht veel maatschappelijke opwinding. Eerst konden de Abri-reclames van Suit Supply zich verheugen in enige fysieke aandacht, waarschijnlijk van mannen die zich geconfronteerd zagen met lang en zorgvuldig verborgen gehouden innerlijke gevoelens. Vooral de ogen werden afgesmeerd. Ogen zijn de spiegel van de ziel en niet iedereen houdt ervan geconfronteerd te worden met een ziel die brandt van liefde.
Doorgaan met het lezen van “Posters zoenende mannen moet gewoon kunnen”
We stoken teveel hout. Tenminste dat vindt het Platform Houtrook en Gezondheid. 14 procent van de Nederlandse huishoudens heeft een houtgestookte installatie. En volgens het platform neemt het gebruik ervan toe, inclusief de overlast van omwonenden: gezondheidsklachten, roetneerslag en geurhinder.
Vorige week publiceerde het Vaticaans dagblad L’Osservatore Romano een intrigerend artikel over de slechte behandeling van vrouwelijke religieuzen. Vrouwenbijlagehoofdredacteur Lucetta Scaraffia wilde een ‘stem geven aan degenen die niet de moed hebben om publiek te spreken’. Volgens haar worden vrouwelijke religieuzen in de kerk ‘uitgebuit’. In Rome, aldus het artikel, wonen tienduizenden zusters afkomstig van over de hele wereld, die vaak ‘dienen’ als huishoudelijke hulp bij kardinalen, bisschoppen en pastoors. Ze hebben geen arbeidsrechten en worden intellectueel niet serieus genomen.
Overal waar hij komt verspreidt hij zijn blijde boodschap. Zij die het vlees hebben versmaad, zullen de inwoners zijn van een schitterende nieuwe wereld. De vleeshaters, zij vormen de voorhoede van een nieuwe mensheid waarin oorlog, ellende en honger voor altijd zullen zijn verdreven, en waarin mens en dier gebroederlijk naast elkaar zullen leven als ware ze weggelopen uit het oudtestamentische visioen van Jesaja.
Doorgaan met het lezen van “Het vegetarisch evangelie slaat door!”
Ik kan het niet helpen, maar steeds als ik naar de tv-serie De Luizenmoeder kijk, zie ik een rooms-katholieke variant voor me: De Luizenpastoor, zonder luizen, maar wel veel herkenbaar klein leed en grote irritaties op Gods aards-erf. De klucht speelt zich af in de parochie van de HH. Lambertus en Hiëronymus en St.-Agatha te Boven-Beneden-Groothuizervorst in de Peel. Aan het roer staat officieel Nico Schreurs, de universitair geschoolde en ervaren pastoor, die zijn laatste jaren voor zijn emeritaat slijt in gelatenheid en cynisme.
Ik zag tranen op televisie. Hete tranen. Mooie tranen. Jorien ter Mors had net de 1.000 meter snelglijden gewonnen op de Winterspelen in Pyeongchang. Gevraagd naar emoties toen ze op het hoogste podium stond, vertelde Ter Mors over haar veel te vroeg gestorven vader. ‘Altijd als ik op het podium sta, en ik sta op het hoogste treedje, dan is ie wel voor mijn pa. Het is gewoon heel bijzonder als het wel weer goed gaat en het lukt.’
De IJslandse regering is druk bezig met het instellen van een verbod op jongensbesnijdenis. Een unicum in Europa. Zes jaar wordt de straf voor iedereen die een jongetje besnijdt zonder goede medische reden. Volgens de regering worden de rechten van jongetjes geschonden en zou de praktijk strijdig zijn met de kinderrechten van de Verenigde Naties.
Doorgaan met het lezen van “Verbod jongensbesnijdenis ook einde abortuspraktijk”
Als ik op de motor zit luister ik graag naar klassieke rockmuziek. Toch even het gevoel van een Easy Rider die cool en zelfverzekerd Route 66 afrijdt. Born to be wild en Forever young uiteraard. Af en toe moet ik deze gratuite muziek betalen met een kort rijtje digitale boodschappen en een nieuwsbulletin waarin het grote en kleine leed van wereld in schappelijke brokken wordt opgediend.
Afgelopen week waren mijn lief en ik in Salzburg, samen met twee heel goede vrienden. De ene vriend kan goddelijk tekenen, maar deelt vooral met mijn lief een onbedaarlijke voorliefde voor de eerste musical die zich in Oostenrijk afspeelt. ‘The hills are alive with the sound of music’, u kent het spul wel. De andere vriend is een groot Mozartkenner. En met de onopgeefbare vriendelijkheid van een ervaren reisgids loodste hij ons door het Salzburg van Wolfgang Amadeus Mozart.
Elon Musk heeft ’t weer gedaan. De Tesla-koning lanceerde gisteren de zwaarste raket die op dit moment voor handen is. En wie Elon een beetje kent, weet dat ’t hier niet om wapens gaat, maar om ruimteraketten, bedoeld om lading en mensen naar de maan en eventueel naar Mars te brengen.
Mijn lief en ik zitten enkele keren per jaar op een Feis, een danswedstrijd à la Riverdance zeg maar. De jigs, reels en hornpipes vliegen je om de oren. Soms heb je geluk en speelt er een leuk bandje: vijf uur achter elkaar dezelfde muziekskes. Ik ben gek op Ierse pupmuziek, maar na vijf uur ween ik whiskey & beer als u begrijpt wat ik bedoel.
Afgelopen vrijdag ontvouwde zich een klein politiek drama waar de rooms-katholieke kerk patent op lijkt te hebben. Het in Den Bosch gevestigde Katholiek Nieuwsblad ontsloeg zijn eigen hoofdredacteur, Anton de Wit, en directeur Patricia Kager. Allebei nog kakelvers, nog geen jaar binnen. De organisatie is onthoofd, de krant ontredderd achtergelaten.
Pornosterren zoals Kim Holland en Nikita Bellucci maken zich zorgen over priveberichten die ze krijgen van 14-jarige jongens, zo bleek vandaag. Cultuurtheoloog Frank Bosman signaleert een gebrek aan geschikte ‘taal’ om te praten over seks en pleit daarom voor mee openheid: “Praat meer over porno. We moeten op zoek naar een nieuwe taal om liefdevol met elkaar over seks te kunnen praten, zeker ook met onze kinderen en jongeren.” Beluister het interview / lees de column.
We kennen geen taal om liefdevol over seks, erotiek en porno te praten.
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1) – Nporadio1.nl
De brouwerij uit Lieshout slaagde afgelopen dagen in drie dingen. (1) Ongelofelijk veel gratis reclame. (2) Genoeg handtekeningen opgehaald om een debat in de Tweede Kamer te kunnen afdwingen. (3) Een nationale discussie over de culturele status van het meest populaire feest onder de grote rivieren, carnaval.
De Amerikaanse priester Michael Driscoll (76) uit Florida weet het zeker: in 2004 genas hij van ongeneeslijke huidkanker op voorspraak van pater Titus Brandsma.
