Afscheid

Afscheid nemen is een beetje huilen, zo luidt de onfraaie vertaling van een bekend Frans spreekwoord. Als de eters van smakelijke slakken en beschimmelde kazen gelijk hebben, dan verdrink ik op dit moment mijn bitterzoet afscheid in een glaasje Griekse Samoswijn. Dit is namelijk de laatste column die u van uw geliefde columnist zult aantreffen in BN DeStem. Na twee jaar en drie maanden, na 117 columns is dit de laatste die u lezen zal. Niet omdat het kan, maar omdat het moet.

Advertenties

Democratie

Als u deze column leest, bent u waarschijnlijk nog aan het bijkomen van het Feest van de Democratie, gisteravond. Ik weet niet hoe het u is vergaan, maar in huize Bosman ging het dak ervan af. Mijn lief en ik zitten elke verkiezing – lokaal, provinciaal of landelijk – voor de buis, samen onder een deken, warme chocolademelk-met-rum erbij, zakje popcorn in de hand, gekamde haartjes, in pyjama voor de buis. Het is een feest. En ik zal u vertellen waarom.

Geurhinder

We stoken teveel hout. Tenminste dat vindt het Platform Houtrook en Gezondheid. 14 procent van de Nederlandse huishoudens heeft een houtgestookte installatie. En volgens het platform neemt het gebruik ervan toe, inclusief de overlast van omwonenden: gezondheidsklachten, roetneerslag en geurhinder.

Zusters

Vorige week publiceerde het Vaticaans dagblad L’Osservatore Romano een intrigerend artikel over de slechte behandeling van vrouwelijke religieuzen. Vrouwenbijlagehoofdredacteur Lucetta Scaraffia wilde een ‘stem geven aan degenen die niet de moed hebben om publiek te spreken’. Volgens haar worden vrouwelijke religieuzen in de kerk ‘uitgebuit’. In Rome, aldus het artikel, wonen tienduizenden zusters afkomstig van over de hele wereld, die vaak ‘dienen’ als huishoudelijke hulp bij kardinalen, bisschoppen en pastoors. Ze hebben geen arbeidsrechten en worden intellectueel niet serieus genomen.

Luizenpastoor

Ik kan het niet helpen, maar steeds als ik naar de tv-serie De Luizenmoeder kijk, zie ik een rooms-katholieke variant voor me: De Luizenpastoor, zonder luizen, maar wel veel herkenbaar klein leed en grote irritaties op Gods aards-erf. De klucht speelt zich af in de parochie van de HH. Lambertus en Hiëronymus en St.-Agatha te Boven-Beneden-Groothuizervorst in de Peel. Aan het roer staat officieel Nico Schreurs, de universitair geschoolde en ervaren pastoor, die zijn laatste jaren voor zijn emeritaat slijt in gelatenheid en cynisme.

Tranen

Ik zag tranen op televisie. Hete tranen. Mooie tranen. Jorien ter Mors had net de 1.000 meter snelglijden gewonnen op de Winterspelen in Pyeongchang. Gevraagd naar emoties toen ze op het hoogste podium stond, vertelde Ter Mors over haar veel te vroeg gestorven vader. ‘Altijd als ik op het podium sta, en ik sta op het hoogste treedje, dan is ie wel voor mijn pa. Het is gewoon heel bijzonder als het wel weer goed gaat en het lukt.’

Niets is nog heilig

Als ik op de motor zit luister ik graag naar klassieke rockmuziek. Toch even het gevoel van een Easy Rider die cool en zelfverzekerd Route 66 afrijdt. Born to be wild en Forever young uiteraard. Af en toe moet ik deze gratuite muziek betalen met een kort rijtje digitale boodschappen en een nieuwsbulletin waarin het grote en kleine leed van wereld in schappelijke brokken wordt opgediend.

Opera

Afgelopen week waren mijn lief en ik in Salzburg, samen met twee heel goede vrienden. De ene vriend kan goddelijk tekenen, maar deelt vooral met mijn lief een onbedaarlijke voorliefde voor de eerste musical die zich in Oostenrijk afspeelt. ‘The hills are alive with the sound of music’, u kent het spul wel. De andere vriend is een groot Mozartkenner. En met de onopgeefbare vriendelijkheid van een ervaren reisgids loodste hij ons door het Salzburg van Wolfgang Amadeus Mozart.

Langslopertjes

Mijn lief en ik zitten enkele keren per jaar op een Feis, een danswedstrijd à la Riverdance zeg maar. De jigs, reels en hornpipes vliegen je om de oren. Soms heb je geluk en speelt er een leuk bandje: vijf uur achter elkaar dezelfde muziekskes. Ik ben gek op Ierse pupmuziek, maar na vijf uur ween ik whiskey & beer als u begrijpt wat ik bedoel.

Anton

Afgelopen vrijdag ontvouwde zich een klein politiek drama waar de rooms-katholieke kerk patent op lijkt te hebben. Het in Den Bosch gevestigde Katholiek Nieuwsblad ontsloeg zijn eigen hoofdredacteur, Anton de Wit, en directeur Patricia Kager. Allebei nog kakelvers, nog geen jaar binnen. De organisatie is onthoofd, de krant ontredderd achtergelaten.

Carnavalsvrij

De brouwerij uit Lieshout slaagde afgelopen dagen in drie dingen. (1) Ongelofelijk veel gratis reclame. (2) Genoeg handtekeningen opgehaald om een debat in de Tweede Kamer te kunnen afdwingen. (3) Een nationale discussie over de culturele status van het meest populaire feest onder de grote rivieren, carnaval.

Heilige Titus

De Amerikaanse priester Michael Driscoll (76) uit Florida weet het zeker: in 2004 genas hij van ongeneeslijke huidkanker op voorspraak van pater Titus Brandsma.

Robotdarter

Barry Hearn, voorzitter van de profbond voor darters – u weet wel met die pijltjes op zo’n rond bordje – is bang voor de Chinezen. Dat wil zeggen dat ie bang is dat ze in China iemand vinden – hij zegt nog net niet ‘ontwerpen’, maar dat bedoelt hij wel – die alleen maar perfecte worpen gooit. Een 9-darter noemen ze dat in het jargon: met negen pijltjes winnen.

Snackjeshappers

Dadelijk komen de recepties er weer aan. Op het werk, bij de vrijwilligersvereniging, bij de sportclub. U kunt uw ongeduld niet bedwingen. Dergelijke sociaal verplichte activiteiten brengen altijd het beste boven in u en de medemens. Op dit soort borrels en recepties worden ook altijd hapjes geserveerd. Voor de eenvoudige medemens zijn er de bitterballen, kipvingertjes en bamiblokjes, terwijl de beter gesitueerde bakfiets-freelancers elkaar laven met Belgische abdijkaasjes en vegetarische gehaktballetjes van ingedroogd zeewier.

Feestje

Een jonge vader en een nog jongere moeder kregen ongepland een kindje. De moeder schonk het leven aan een prachtige zoon, terwijl ze op de bus naar het gemeentehuis op weg waren om hun identiteitspapieren op te halen. Gelukkig was de chauffeur zo vriendelijk zijn bus te parkeren en de twee andere passagiers gaven met vreugde hun wollen jassen en dassen om het moeder en kind nog een beetje comfortabel te maken.

Kerstscheiding

Tijdens de kerstperiode doen bedrijven extra hun best de verkoop op te stuwen. Mag best, daar ben je ondernemer voor. Het lijkt er echter wel op dat de spirit van Kerstmis behoorlijk wat invloed heeft op de gekozen vorm. En dat valt me dan vooral op bij de reclames voor supermarkten.

Zorg

De Nederlandse Bank waarschuwde deze week dat aanvullende zorgverzekeringen in de toekomst zullen verdwijnen. De reden is simpel: teveel Nederlanders nemen alleen een aanvullende verzekering als ze in dat ene jaar extra medische kosten verwachten. Niet vreemd gedacht: die aanvulling is duur en de meeste jaren gaan voorbij zonder extra fysiotherapie of ingewikkelde tandartsbehandelingen. Aan de andere kant: verzekeringen leven op het principe van solidariteit. Als alleen de behoeftigen een verzekering nemen en de gezonden dat laten, wordt het gehele stelsel onbetaalbaar.

Natte sokjes

Een paar maanden geleden waren mijn lief en ik bij een oude jeugdvriendin van mij. Ze was ouder geworden, net als ik, en gehuwd, net als ik. Haar drie kinderen buitelden vrolijk over elkaar heen in de houten blokhut die hun vakantiewoning was. Het regende zoals het alleen in een echte Nederlandse zomer kan. Die kinderen hadden daar geen boodschap aan, die stapten vrolijk rond in de plassen en de modder om het huis heen.

Maker

Meestal zijn reclames echt vreselijk stompzinnig. Het ideale moment om te plassen of een kopje koffie te gaan zetten. Schreeuwende mensen die jou producten willen verkopen, waarvan je zelf niet wist dat je ze nodig zou kunnen hebben. Het gaat de reclamemakers om geld te verdienen, liefst zo veel mogelijk.

Hartstilstand

Het was een ongebruikelijk berichtje, op nu.nl. ‘Kans op hartstilstand tijdens seks zeer klein’. Kijk, dat vind ik dan gewoon interessant. Niet omdat ik zelf bang ben om een hartstilstand te krijgen, daarvoor moet je een hart hebben. Ik ben ook niet bang om tijdens de seksuele daad definitief ineen te zijgen: het Kamasutra-gehalte moet daarvoor volgens mij veel hoger zijn dan wat mijn gezellige Brabantse lichaam toelaat.