Het was een ongebruikelijk berichtje, op nu.nl. ‘Kans op hartstilstand tijdens seks zeer klein’. Kijk, dat vind ik dan gewoon interessant. Niet omdat ik zelf bang ben om een hartstilstand te krijgen, daarvoor moet je een hart hebben. Ik ben ook niet bang om tijdens de seksuele daad definitief ineen te zijgen: het Kamasutra-gehalte moet daarvoor volgens mij veel hoger zijn dan wat mijn gezellige Brabantse lichaam toelaat.
Maar kennelijk zijn er mannen in de wereld die hun eigen seksuele energie zo hoog inschatten, dat ze oprecht vrezen dat hun rikketik ermee ophoudt, terwijl hun liefhebbende echtgenote haar boodschappenlijstje aan het maken is of stiekem via de spiegel Holland’s Next Top Model aan het meegluren is.
Uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat 1 op de 100 mannen een hartstilstand krijgt tijdens de seks. Wat? O nee, wel goed lezen, Bosman. Maar de schrik zat er even goed in. Van alle mensen die een hartstilstand krijgen, gebeurt dat in één procent van de gevallen tijdens de seks. Het risico voor mannen is dan wel weer tien keer groter dan bij vrouwen. Zo zien jullie maar dames, het is voor ons mannen ook allemaal niet eenvoudig hoor.
Wat ik me dan wel afvraag is waarom mannen dat überhaupt zouden willen weten. En zelfs als er een directe relatie zou bestaan tussen een stilstaand hart en seks, zouden mannen (of vrouwen) daar dan minder om vrijen? Volgens mij draagt een zeker risico juist bij aan de spanning van een goede vrijbeurt.
Verboden seks op publieke plekken staat nog steeds in de top tien van seksuele fantasieën. Niet in die van mij natuurlijk, ik ken dit soort cijfers uit wetenschappelijk onderzoek. Uw columnist is de kuisheid zelve. Hoe die twee kinderen van mij er dan gekomen zijn? Met de ooievaar natuurlijk. Hoe anders?
Kom mannen, vrij gerust verder. Ze kan je hart toch al lang slagen laten overslaan. Ze heeft je allang gevangen in haar zachte web van gefluisterde beloften.
En wie zou het anders willen?
Bron: BN/de Stem
Frank G. Bosman 