Kardinaal Eijk haalde de internationale pers met zijn ongekende en felle aanval op paus Franciscus, waarbij hij ook kritiek op Belgische en Duitse collega’s niet schuwt. In enkele media mocht ik reageren
Algemeen Dagblad. ‘Kardinaal Eijk is er oprecht van overtuigd dat de nieuwlichters die onder deze paus de ruimte krijgen, voor een crisis in de kerk gaan zorgen. Hij schaart zich nu nog meer bij de groep katholieken die vindt dat de waarheid verdedigd moet worden. (…) Al het fundamentalisme heeft een paradox in zich: uit onvrede met de moderne tijd teruggrijpen op een geïdealiseerd verleden zonder daarbij moderne verworvenheden te willen opgeven.’ (Bron)
Volkskrant. ‘Een kardinaal of bisschop bemoeit zich meestal niet met het beleid van collega’s in een ander land en het is zeer ongebruikelijk dat hij een collega zo de les leest. (…) Dat Eijk zo openlijk zijn mening kan verkondigen, is tekenend voor de vrijheid die de paus geeft. Het was tijdens Johannes Paulus II en Benedictus XVI ondenkbaar geweest dat een kardinaal zulke harde kritiek uitte op de paus. Daar kwam je als kardinaal niet mee weg. Dat is de paradox van de fundamentalist: Eijk verzet zich tegen de modernisering van de rooms-katholieke kerk, maar zijn kritiek is tevens het product van die modernisering.’
