Weblog van een cultuurtheoloog
Afgelopen week reed ik in Hilversum, richting Mediapark, toen mijn motor ineens heel erg moe werd. Ik heb hem toen maar even op zijn rechterzijde te ruste gelegd. Sommige mensen menen dat de openbare weg daar geen geschikte plaats voor is, maar ik dacht daar anders over, mede doordat mijn remreflex de oorzaak was van de onzachte aanraking met het Hilversumse asfalt.
In deze aflevering van Langs de lijn en omstreken: 12-jarige David hoeft geen chemo van de rechter, Trumpnieuws, Vakantie(stress)!, Terreurdreiging, Klassenfotogate en een leuk apparaatje dat je waarschuwt als je te hard stinkt op je werk.
Bron: Langs de lijn en omstreken (NOS/EO, NPO1)
Iedereen kent het geurtje wel. Als het midden in de zomer heeft geregend na een lange periode van droogte. Diep adem halen. Je ruikt de natte wereld: zoet, fris en vol belofte voor een mooie zomer. Ik snuffel altijd even, maar ik wist niet dat er een wetenschappelijke naam voor was. Gisteren las ik het online: petrichor. Het komt van ‘petra’, dat rots betekent. En van ‘ichor’, het legendarische spul dat de Griekse goden in hun aderen hadden stromen.
Ik ben een wielerliefhebber. Niet om er op te zitten. Daar heb ik een motor voor. Nee, om er naar te kijken, de koene ridders op hun stalen ros, beukend tegen een koppige Alpenberg. Het is een gevaarlijke sport, niet voor mietjes. Dat weten de renners, dat weten de toeschouwers, dat weten de sponsoren. Valpartijen zijn van alle tijden, heel soms met dodelijke afloop.
Doorgaan met het lezen van “De Tour is verworden tot een SM spektakel”
isteren was het een zondag. Een zondag in juli. Midden in de zomer. Hoogtepunt van de mediale komkommeroogst. Alles wat ook maar enigszins de sleur van de nieuwsluwe zomer kan doorbreken wordt door de kudde overzomerende journalisten aangegrepen. Gisteren was het weer eens zo ver. Het ging over glutenvrije hosties en over de rooms-katholieke kerk. En man, wat gingen ze weer los!
Het was de keiharde waarheid: de dood van de ongeneeslijke zieke Tijn (6) zou niet lang meer op zich laten wachten. Hij overleed vanochtend, maar wel pas nadat hij zijn droom had zien uitkomen: zijn nagellakactie brak gisteren door de grens van 1 miljoen euro.
Bron: Editie NL (RTL4)
Uw nederige columnist heeft afgelopen vrijdag na veel bloed, zweet en tranen zijn motorrijbewijs gehaald. Wachtend op de komst van zijn nieuwe rijbewijs – vijf werkdagen! – ligt hij besmeurd met olie onder zijn schuurijzer. Welk een mannenleven openbaart zich. De geur van uitlaatgassen, de smaak van remvloeistof, het klotsende geluid van de bezine in de tank. Nou ja, dat dus. En ja, dat is een midlifecrisis. En nee, ik schaam me er niet voor. En ja, het is allemaal heel primair en primitief.
Gisteren zou Wim Sonneveld zijn honderdste verjaardag hebben gevierd. In 1974, op 56-jarige leeftijd overleed hij al, aan een tweede hartaanval. Hij behoort tot de Grote Drie van het Nederlands Cabaret, samen met Toon Hermans en Wim Kan. Hoewel ik van een beduidend latere jaargang ben, de wereld werd in 1978 pas verblijd met mijn aanwezigheid, ken ik het werk van deze oude knarren goed.
Je kent het wel. Je bent 12, 13 jaar. Je moet ongelooflijk nodig pissen, op een weg midden tussen de weilanden. Alleen een wei met koeien, wat prikkeldraad en houten paaltjes. En om je ‘je-weet-wel’ voor niet-aanwezige perverselingen te verbergen, pis je voorzichtig maar zeer nodig tegen een van de paaltjes. Blijkt het ijzerdraad geen prikkeldraad, maar schrikdraad. Je krijgt een schok die je twee uur daarna nog steeds in je onderbuik voelt. Dat doe je dus nooit meer.
Doorgaan met het lezen van “Suske en Wiske en het schokkende schrikdraad”
De pil is uit. En met condooms rondlopen is not cool. Dit valt zo ongeveer op te maken uit het jongste onderzoek van het kenniscentrum Rutgers. Meiden kiezen steeds vaker voor andere vormen van anticonceptie, zoals spiraaltje of prikpil. Of ze kiezen ervoor om überhaupt geen voorzorgsmaatregelen te nemen. Condoom op zak lijkt de verantwoordelijkheid van de (jonge)man: de helft heeft altijd een comdoom op zak, tegen een kwart van de meisjes. Tegelijkertijd vindt meer dan de helft van de meiden het niet echt cool als een vent altijd een condoom op zak heeft: die is op seks uit.
Het land bestuurt zichzelf. Regering of geen regering. Nu onze Jessias voor de tweede maal zijn poot stijf hield bij het onderwerp migratie, is de formatie voor de zoveelste keer mislukt. Ik kan er niet van wakker liggen. Omdat ik ze begrijp. Omdat ik er niets van merk.
Theoloog Frank Bosman noemt de terugtrekking van De Korte ‘een enorm ingewikkeld besluit’. ‘’Een duivels dilemma kun je wel stellen.’’ Volgens Bosman worstelt de kerk en De Korte enorm met dit besluit. ‘’Je doet het in dit geval nooit goed. Wat je ook besluit, je stelt een groep teleur. Uit de brief kun je ook opmaken dat De Korte dit besluit met frisse tegenzin heeft genomen.’’
”Het bisdom moet de dialoog over geloof en homoseksualiteit voeren, zowel met de eigen gelovigen en priesters als met de homoseksuele gelovigen en homobelangenorganisaties.”
Bron: Omroep Brabant
Toen mijn lief en ik jaren jaren geleden voor de keuze stonden naar welke basisschool wij onze twee kinderen zouden laten gaan, zaten we met een probleempje. Mijn vrouw en ik zijn nogal rooms-katholiek. Daar kunnen wij ook niet zoveel aan doen. We zijn nu eenmaal zo opgevoed en we verzetten ons tot op de dag van vandaag met succes tegen de modieuze neiging om publiekelijke het geloof van je kinderjaren af te zweren bij wijze van intellectuele zelfbevrediging. Bovendien is rooms-katholiek-zijn een geaardheid, zo heeft Herman Finkers ons uitgelegd.
Bisschop Gerard de Korte opent zijn kathedraal voor een speciale ‘roze gebedsdienst’. Critici verwijten de bisschop de gelovigen in verwarring te brengen. Ik ben daar niet bang voor. De kerk is een veldhospitaal.
Het is een slecht seizoen voor de populistische medemens. Heb je de afgelopen decennia hard gewerkt om politiek een vuist te kunnen maken, smelt als je werk als sneeuw voor de zon.
Doorgaan met het lezen van “Barre tijden voor het populisme”
Het is onrustig in de Rooms Katholieke kerk nu bisschop Gerard de Korte heeft besloten om de deuren zijn Sint-Jans Kathedraal in Den Bosch open te zetten voor een oecumenische viering op Roze Zaterdag. Priester Antoine Bodar vindt het een onverstandig besluit, terwijl cultuurtheoloog Frank Bosman juist heel blij is met deze nieuwe koers. “Paus Franciscus zegt dat de kerk geen tempel voor de heiligen is, maar een veldhospitaal voor iedereen die gebutst is. En zijn wij dat niet allen?’
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
‘Kom je het journaal kijken?’ vroeg mijn lief. Normaal gesproken wel. Acht uur, vaste prik. Ik hou van gewoontes en rituelen die de tijd in overzichtelijke stukken knippen. Maar deze avond niet. ‘Nee, lieverd. Vandaag kijk ik even niet mee.’ Ik kruip achter mijn pc en start een videogame. Even weg van de wereld. Even weg van het geweld. En de waanzin. En het verdriet. Ik kan het niet dragen.
Vandaag interviewde de EO mij over mijn jongste boek, Voor het eerst naar de kerk. Een mooi gesprek over kerkmaagden en altijdkomers, over de heilige Geest en het heilige spel van de liturgie, over Emmausgangers en tuinmannen. (Bij 2 uur en 27 min begint het interview in twee delen.)
Bron: EO-live (EO, NPO5)
De ChristenUnie moet vasthouden aan zijn standpunt rond voltooid leven, ook als dat betekent dat de partij daarmee de kans op regeringsverantwoordelijkheid laat liggen. Ik vind het van het grootste belang dat politieke partijen in Nederland niet alleen maar vergaarbakken zijn van pragmatisch ingestelde, op macht gerichte Machiavelli-klonen.
Doorgaan met het lezen van “Soms moet je een streep trekken”
