Als de hemel geen plek is, wat is het dan wel?

Cultuurtheoloog Frank Bosman liet in de Amsterdamse Westerkerk zien dat de hemel – die kunstenaars eeuwenlang heeft geïnspireerd – nog steeds manifest is in allerlei culturele uitingen. In de Amerikaanse tv-serie The Simpsons, met hun beelden van de protestantse en de katholieke hemel: in de serieuze protestantse variant spelen de mensen een potje croquet, in de vrolijke katholieke is eten en drinken niet aan te slepen. Bosman wees ook op een reclame van koffiemerk Nespresso, met een verkoper aan de hemelpoort en een God en hemelse gedaanten in verpletterend wit.

Advertenties

Dieren zijn de nieuwe kinderen

Volgens @FrankGBosman bewijst de emotie rond de #Oostvaardersplassen dat we dieren steeds meer als mensen zijn gaan zien: "Dieren zijn een symbool voor een verloren paradijs dat we niet meer terug kunnen krijgen. Dieren staan voor onschuld en dat raakt ons." #NieuwLicht #OVP pic.twitter.com/hmd9e1Zb1h

— NieuwLicht (@NieuwLicht) April 22, 2018

Het muisje dat zich herinneren kon

Lang geleden leefde er eens een muisje aan de rand van een groot korenveld. Hij heette Puck. Puck woonde met zijn ontelbare broers en zussen, ooms en tantes, neven en nichten in een groot muizenhol. De hele zomer liepen alle muisjes af en aan, hun pootjes vol met noten en zaden.

Dotan bewijst: Nederland is af!

De afgelopen dagen ging het maar over één ding, althans als ik mijn slaperige hoofd om de hoek van de Nederlandse media steek. Dotan. Dotan is stout geweest. Dotan heeft een legertje internettrollen ingezet om zijn muziek te promoten. Dotan gebruikte dat legertje om collega-artiesten te kunnen uitschelden. Nu is het bedrog uitgekomen. En Dotan probeert wanhopig de schade zo klein mogelijk te houden. Maar Dotan is niet zo handig en maakt het alleen maar erger. En daarom blijven we allemaal over die stoute Dotan doorkletsen. Als kippen zonder kop. Als volk zonder profetie.

Far Cry 5: Christengekkies schieten

‘God zal hen niet toestaan mij weg te nemen.’ Zo begint het verhaal van Far Cry 5 (2018), over een christelijke Doom’s Day-sekte in ruraal Amerika. Jouw opdracht: de vernietiging van deze extremisten en hun sekte Eden’s Gate. Overal zie je christelijke graffiti en tatoeages, Bijbelcitaten zijn in hout gekerfd. Sekteleider Joseph Seed lijdt duidelijk aan een messiascomplex en wapens zijn altijd voorhanden. Far Cry 5 is een machtige game, maar voor gelovige christengamers wellicht een brug te ver.

Avatar: Een wereld van ingewijden en tovenaars

De sektarische beweging Avatar heeft in Nederland veel aanhang. Volgens cultuurtheoloog Frank Bosman verlangen mensen naar een verhaal waarbij de puzzelstukjes in elkaar vallen. Twee citaten.

‘Er wordt een systeem aangeboden dat alle facetten van het menselijk leven beheerst. In onze samenleving is het grote verhaal van het christendom verdwenen, waardoor mensen vragen hebben over hun identiteit. Ze zoeken een verhaal waarbij de puzzelstukjes weer in elkaar vallen.’

Grijs is ook een kleur

Twee schijnbaar willekeurige nieuwsberichten van de afgelopen dagen. André Rieu speelde afgelopen dinsdagavond gewoon zijn concert in Tel Aviv, ondanks de protesten van Palestijnse artiesten en organisaties. Critici meenden dat Israël de shows zou gebruiken om de aandacht af te leiden van de onderdrukking van de Palestijnen. Op dezelfde dag overleed in Zuid-Afrika Winnie Mandela, icoon van het Afrikaans verzet tegen de Apartheid. Enerzijds wordt zij beschouwd als de moeder van de natie, aan de andere kant hebben beschuldigingen van machtsmisbruik, geweld en corruptie haar altijd achtervolgt.

Zit, en spreek

De Volkskrant besteedde ruimschoots aandacht aan de biecht. En ik mocht er ook iets van vinden: ‘De biechtvorm die Bosman tegenwoordig het meest ziet is het pastoraal gesprek. Bij ‘meneer pastoor’ (altijd een priester) op bezoek, onder het genot van een kopje koffie (‘of iets sterkers’) het leven doornemen. (…) “Je hebt mensen die veel baat bij de biecht hebben,” zegt Bosman. “Die praten eens per maand met hun pastoor. Of vaker, bijvoorbeeld na een ingrijpende levensgebeurtenis.”‘ – ‘Is dat nog wel biechten?’ vraagt de journalist zich af. ‘Niet per se, maar als die gespreksvormen gemakkelijk in elkaar kunnen over vloeien, dan vind ik dat mooi.’

Bron: Volkskrant

Afscheid

Afscheid nemen is een beetje huilen, zo luidt de onfraaie vertaling van een bekend Frans spreekwoord. Als de eters van smakelijke slakken en beschimmelde kazen gelijk hebben, dan verdrink ik op dit moment mijn bitterzoet afscheid in een glaasje Griekse Samoswijn. Dit is namelijk de laatste column die u van uw geliefde columnist zult aantreffen in BN DeStem. Na twee jaar en drie maanden, na 117 columns is dit de laatste die u lezen zal. Niet omdat het kan, maar omdat het moet.

Democratie

Als u deze column leest, bent u waarschijnlijk nog aan het bijkomen van het Feest van de Democratie, gisteravond. Ik weet niet hoe het u is vergaan, maar in huize Bosman ging het dak ervan af. Mijn lief en ik zitten elke verkiezing – lokaal, provinciaal of landelijk – voor de buis, samen onder een deken, warme chocolademelk-met-rum erbij, zakje popcorn in de hand, gekamde haartjes, in pyjama voor de buis. Het is een feest. En ik zal u vertellen waarom.

Posters zoenende mannen moet gewoon kunnen

Posters met zoenende mensen: het zorgt voor onverwacht veel maatschappelijke opwinding. Eerst konden de Abri-reclames van Suit Supply zich verheugen in enige fysieke aandacht, waarschijnlijk van mannen die zich geconfronteerd zagen met lang en zorgvuldig verborgen gehouden innerlijke gevoelens. Vooral de ogen werden afgesmeerd. Ogen zijn de spiegel van de ziel en niet iedereen houdt ervan geconfronteerd te worden met een ziel die brandt van liefde.

Vijf jaar paus Franciscus aan het roer

Op 19 maart was het vijf jaar geleden dat de Argentijnse jezuïet Jorge Mario Bergoglio tot hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk werd geïnaugureerd. Zijn populariteit reikt tot ver buiten de kerk, maar in behoudende kringen is hij niet geliefd. Visie maakt de balans op.

Geurhinder

We stoken teveel hout. Tenminste dat vindt het Platform Houtrook en Gezondheid. 14 procent van de Nederlandse huishoudens heeft een houtgestookte installatie. En volgens het platform neemt het gebruik ervan toe, inclusief de overlast van omwonenden: gezondheidsklachten, roetneerslag en geurhinder.

Franciscus: doen wat je zegt

Paus Franciscus zit vandaag precies 5 jaar in het ambt. Bij zijn aantreden gaf hij aan dat hij de katholieke kerk wilde hervormen. Wat is daarvan terecht gekomen en wat kunnen protestanten van hem leren?

Bron: Uitgelicht (Family 7)

Paus Franciscus: ‘Hij is geliefd’

Hij is nog altijd zeer populair. In vijf jaar tijd heeft paus Franciscus vele harten voor zich gewonnen met zijn humor en maatschappelijk engagement. Aldus de NOS die terugkijkt. Maar zijn onorthodoxe stijl heeft ook verdeeldheid gezaaid binnen de Rooms-Katholieke Kerk. Ook in Nederland. Wederom aldus de NOS. Ik mocht er ook iets van vinden en ik zei:

‘Hij is geliefd vanwege zijn vriendelijke, toegankelijke en laagdrempelige stijl. Ik denk aan dat gouden moment dat hij op het balkon van de Sint-Pieter stond en iedereen het aan hem zag dat hij dacht: oh jee, waar ben ik in terechtgekomen? In Nederland houden we van zulke authentieke, benaderbare leiders.’ Aldus sprak ik, en de NOS schreef het op.

Bron: NOS.nl

Zusters

Vorige week publiceerde het Vaticaans dagblad L’Osservatore Romano een intrigerend artikel over de slechte behandeling van vrouwelijke religieuzen. Vrouwenbijlagehoofdredacteur Lucetta Scaraffia wilde een ‘stem geven aan degenen die niet de moed hebben om publiek te spreken’. Volgens haar worden vrouwelijke religieuzen in de kerk ‘uitgebuit’. In Rome, aldus het artikel, wonen tienduizenden zusters afkomstig van over de hele wereld, die vaak ‘dienen’ als huishoudelijke hulp bij kardinalen, bisschoppen en pastoors. Ze hebben geen arbeidsrechten en worden intellectueel niet serieus genomen.

Donald Duck verdwaald in de kerk

Donald Duck is in de jongste editie van zijn weekblad verdwaald, in een kerk, waar hij zich de vreemdste eend in de bijt voelt.

Het vegetarisch evangelie slaat door!

Overal waar hij komt verspreidt hij zijn blijde boodschap. Zij die het vlees hebben versmaad, zullen de inwoners zijn van een schitterende nieuwe wereld. De vleeshaters, zij vormen de voorhoede van een nieuwe mensheid waarin oorlog, ellende en honger voor altijd zullen zijn verdreven, en waarin mens en dier gebroederlijk naast elkaar zullen leven als ware ze weggelopen uit het oudtestamentische visioen van Jesaja.

Je roept de overheid makkelijker op het matje dan God

We beschouwen de overheid als onze hoeder en verlossser. Dat is a) niet reëel, en b) zou ook nooit realiteit moeten worden. Met de opkomst van de verzorgingsstaat hebben we de grond van onze bestaanszekerheid verschoven van God naar de staat. Waar de mens vroeger moest vertrouwen op zijn eigen overlevingsskills, op de solidariteit binnen een bepaalde (maatschappelijke) groep (zoals bijvoorbeeld een gilde) of op een onzienbare entiteit met de naam ‘God’, vertrouwt de moderne mens vooral op de overheid, ondanks individualisering en deïnstitutionalisering.

Luizenpastoor

Ik kan het niet helpen, maar steeds als ik naar de tv-serie De Luizenmoeder kijk, zie ik een rooms-katholieke variant voor me: De Luizenpastoor, zonder luizen, maar wel veel herkenbaar klein leed en grote irritaties op Gods aards-erf. De klucht speelt zich af in de parochie van de HH. Lambertus en Hiëronymus en St.-Agatha te Boven-Beneden-Groothuizervorst in de Peel. Aan het roer staat officieel Nico Schreurs, de universitair geschoolde en ervaren pastoor, die zijn laatste jaren voor zijn emeritaat slijt in gelatenheid en cynisme.