Weblog van een cultuurtheoloog
Tijdens de reis van Londen naar Scottish Borders kwamen mijn lief en ik vast te zitten in de altijddurende files op de M6. Nederlanders die een uurtje vastzitten rond Amsterdam of Utrecht moeten hun knopen tellen: de files hier doen haasje-over met elkaar. Tijdens het filerijden krijg je echter wel mooi de tijd om over allerlei zinloze dingen na te denken. Zeker als de rest van de inzittenden in een bijna zombie-achtige staat voor zich uit staart.
Afgelopen zondagavond bezochten mijn lief en ik de plaatselijke kerkgemeenschap. Plaats van handelen: de kerk van Roberton, een Schots gat van enkele honderden zielen, net over de grens met Engeland. Normaal gesproken zijn we meer gecharmeerd van de kiltdragende Schotse Jacobieten en gaan we naar een rooms-katholieke viering toe, maar ons uiterst vriendelijk gastgezin vroeg ons oecumenisch-beleefd mee naar de ‘Praise for a summer evening’-dienst.
Vandaag hoorde ik hem voor het eerst in het echt, de Big Ben in Londen. Samen met mijn lief stapte ik uit de underground bij Westminster station. Het eerste dat ik van de Britse hoofdstad meekreeg, na het halfduister van de metro, die in elke wereldstad dezelfde inwisselbare grauwheid kent, waren de eerste drie kwarten van het overbekende wijsje, elk kwartier een kwart langer. Ding, dong, ding, dong, etc.
Een maand of wat geleden kreeg ik een heel vreemd berichtje in mijn Facebook messenger. ‘HG*^%*&BVBN’ stond er, of zoiets. Afzender was een oude vriendin van de middelbare school. Niet zo maar een vriendin, maar mijn beste maatje. Zelfs mijn getuige op het huwelijk tussen mijn lief en mij. Maar ik had het contact verloren. Soms heb je vrienden in jaren niet gezien.
Bron: Brabants Bont (Omroep Brabant)
Het openbaar Ministerie heeft besloten dat treitervlogger Ismail Ilgun onder vervolging uit kan komen als hij voor september excuusvlogs online zet. Commentator Frank Bosman is boos over het besluit van het OM en stelt dat kennelijk misdaad loont.
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
De Jehova’s Getuigen liggen onder vuur. Dagblad Trouw bericht sinds afgelopen weekend over seksueel misbruik binnen het Wachttorengenootschap in Nederland. De verhalen komen mij als rooms-katholiek beklemmend bekend voor. Jongens en meisjes van allerlei leeftijden werden langdurig seksueel misbruikt door de kerkleiding. En wie intern probeerde zijn recht te halen, stuitte op een muur van geïnstitutionaliseerd elkaar de-hand-boven-het-hoofd-houden.
Doorgaan met het lezen van “Jehova’s Getuigen, bescherm je kinderen”
Afgelopen week reed ik in Hilversum, richting Mediapark, toen mijn motor ineens heel erg moe werd. Ik heb hem toen maar even op zijn rechterzijde te ruste gelegd. Sommige mensen menen dat de openbare weg daar geen geschikte plaats voor is, maar ik dacht daar anders over, mede doordat mijn remreflex de oorzaak was van de onzachte aanraking met het Hilversumse asfalt.
In deze aflevering van Langs de lijn en omstreken: 12-jarige David hoeft geen chemo van de rechter, Trumpnieuws, Vakantie(stress)!, Terreurdreiging, Klassenfotogate en een leuk apparaatje dat je waarschuwt als je te hard stinkt op je werk.
Bron: Langs de lijn en omstreken (NOS/EO, NPO1)
Iedereen kent het geurtje wel. Als het midden in de zomer heeft geregend na een lange periode van droogte. Diep adem halen. Je ruikt de natte wereld: zoet, fris en vol belofte voor een mooie zomer. Ik snuffel altijd even, maar ik wist niet dat er een wetenschappelijke naam voor was. Gisteren las ik het online: petrichor. Het komt van ‘petra’, dat rots betekent. En van ‘ichor’, het legendarische spul dat de Griekse goden in hun aderen hadden stromen.
Bron: Brabants Bont (Omroep Brabant)
Dinsdag besloot het Gerechtshof in Amsterdam dat het 12-jarige kankerpatiëntje uit Noord-Holland geen gedwongen chemokuur hoeft te ondergaan. Het jongetje wilde zichzelf niet verder tegen zijn ziekte laten behandelen. Zijn vader had een rechtszaak aangespannen omdat de keuze van zijn zoontje volgens hem is ingegeven door loyaliteit aan zijn moeder. Cultuurtheoloog Frank G. Bosman is ongelukkig met het oordeel van het Hof. Hij stelt dat minderjarigen niet over leven of dood moeten beslissen.
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
Ik ben een wielerliefhebber. Niet om er op te zitten. Daar heb ik een motor voor. Nee, om er naar te kijken, de koene ridders op hun stalen ros, beukend tegen een koppige Alpenberg. Het is een gevaarlijke sport, niet voor mietjes. Dat weten de renners, dat weten de toeschouwers, dat weten de sponsoren. Valpartijen zijn van alle tijden, heel soms met dodelijke afloop.
Doorgaan met het lezen van “De Tour is verworden tot een SM spektakel”
isteren was het een zondag. Een zondag in juli. Midden in de zomer. Hoogtepunt van de mediale komkommeroogst. Alles wat ook maar enigszins de sleur van de nieuwsluwe zomer kan doorbreken wordt door de kudde overzomerende journalisten aangegrepen. Gisteren was het weer eens zo ver. Het ging over glutenvrije hosties en over de rooms-katholieke kerk. En man, wat gingen ze weer los!
Het was de keiharde waarheid: de dood van de ongeneeslijke zieke Tijn (6) zou niet lang meer op zich laten wachten. Hij overleed vanochtend, maar wel pas nadat hij zijn droom had zien uitkomen: zijn nagellakactie brak gisteren door de grens van 1 miljoen euro.
Bron: Editie NL (RTL4)
Uw nederige columnist heeft afgelopen vrijdag na veel bloed, zweet en tranen zijn motorrijbewijs gehaald. Wachtend op de komst van zijn nieuwe rijbewijs – vijf werkdagen! – ligt hij besmeurd met olie onder zijn schuurijzer. Welk een mannenleven openbaart zich. De geur van uitlaatgassen, de smaak van remvloeistof, het klotsende geluid van de bezine in de tank. Nou ja, dat dus. En ja, dat is een midlifecrisis. En nee, ik schaam me er niet voor. En ja, het is allemaal heel primair en primitief.
Gisteren zou Wim Sonneveld zijn honderdste verjaardag hebben gevierd. In 1974, op 56-jarige leeftijd overleed hij al, aan een tweede hartaanval. Hij behoort tot de Grote Drie van het Nederlands Cabaret, samen met Toon Hermans en Wim Kan. Hoewel ik van een beduidend latere jaargang ben, de wereld werd in 1978 pas verblijd met mijn aanwezigheid, ken ik het werk van deze oude knarren goed.
Bron: Brabants Bont (Omroep Brabant)
Speelhallen of arcadehallen waar kinderen prijzen kunnen winnen, moeten worden verboden. Dat zegt commentator Frank Bosman. Hij is het eens met het CDA en verslavingsdeskundigen, die wijzen op de gevaren van het gokken. Dinsdag ontstond commotie over de opkomst van kindercasino’s, speelhallen waar kinderen prijzen kunnen winnen.
‘Arcadehallen zijn een schemergebied tussen een game spelen op een machine en een gokautomaat, waar weliswaar niet met geld maar met bonnetjes wordt gewerkt. Maar het een leidt tot het ander’, aldus Bosman.
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
Je kent het wel. Je bent 12, 13 jaar. Je moet ongelooflijk nodig pissen, op een weg midden tussen de weilanden. Alleen een wei met koeien, wat prikkeldraad en houten paaltjes. En om je ‘je-weet-wel’ voor niet-aanwezige perverselingen te verbergen, pis je voorzichtig maar zeer nodig tegen een van de paaltjes. Blijkt het ijzerdraad geen prikkeldraad, maar schrikdraad. Je krijgt een schok die je twee uur daarna nog steeds in je onderbuik voelt. Dat doe je dus nooit meer.
Doorgaan met het lezen van “Suske en Wiske en het schokkende schrikdraad”
