#weekoverzicht Afgelopen week was de week van bezorgdheid. Koning Willem-Alexander begon er zelf over afgelopen dinsdag in zijn jaarlijkse Troonrede: ‘In de maalstroom van alledag zijn onrust en onbehagen kenmerken van onze tijd’. En hij somde op: de dreiging van terrorisme, de instabiele Europese grenzen, vluchtelingenstromen en economische onzekerheden op de wereldmarkt.
Vroeg toen ik nog klein was, speelde ik met mijn vader als ‘buschauffeurtjes’. Ik had een LEGO-bus gekregen, en enkele vloerplaten. O ja, en een bushalte. Het spel bestond erin dat ik de bus bestuurde en mijn vader een sociaal onhandige passagier, die altijd net te laat aankwam. ‘Buschauffeurtje,’ moest ie dan roepen. ‘Buschauffeurtje, ik wil nog mee hoor.’ Maar de zesjarige in mij liet de arme man altijd staan om binnen luttele seconden weer bij dezelfde bushalte te zijn. Daar was de passagier natuurlijk net in slaap gevallen, dus het hele spelletje kon van voren af aan weer beginnen.
Zelfs de liberale VVD poetst de laatste tijd haar ideologische veren op. Mooi natuurlijk dat grote politieke partijen moraliteit herontdekken. Maar wat opvalt, is dat dit gepaard gaat met een nogal hardnekkig dedain ten aanzien van religie. Exemplarisch is het betoog van minister Edith Schippers in haar recente HJ Schoo-lezing. Zo’n beetje al het maatschappelijk onbegrip over religie komt in haar rede voorbij. Tijd voor een nuancerende repliek voor DeBezlieling.nl.
Het debat in de Tweede Kamer over de Nederlandse identiteit is platvloers, zo betoogde ik vandaag in Dit is de dag. Als we het steeds hebben over ‘onze’ cultuur, wie bepaalt dan wat ‘van ons’ is en – vooral – wat niet?
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
Vandaag beantwoord ik de vraag van Gijs Staverman, wie bedacht het vredesteken?
Bron: Gijs 2.0 (NPO2)
Hij was er weer dinsdag, de jaarlijkse Troonrede. En hoewel het op Twitter, Facebook en zelfs NPO Radio 1 verontrustend vaak ging over de lengte van de broekspijpen van de koning, en de vraag of de koningin de treden naar de Ridderzaal goed zou kunnen nemen met haar torenhoge hakken, was het testament van Rutte II toch in vele opzichten interessant. Veel goed nieuws, we krijgen er wat bij, er is zelfs ruimte voor loonsverhoging, lijkt ‘t. En dat allemaal net voor de verkiezingen. Je gaat bijna in de goddelijke voorzienigheid geloven.
In juli mocht ik bijdragen aan de laatste 7×7 Lazarustour. Ik deed dat met een overdenking van de game Metro Last Light.
#weekoverzicht Deze week stond in het teken van een nipte D66-overwinning. Onder leiding van kamerlid Pia Dijkstra wist D66 afgelopen dinsdag haar nieuwe orgaandonatiewet door de Tweede Kamer te slepen. De nieuwe wet zorgt ervoor dat iedereen orgaandonor is, mits hij of zij bezwaar maakt. We moeten natuurlijk nog afwachten wat de Eerste Kamer doet – en die kan vrij eigenzinnig zijn, weten we uit ervaring – maar de gevolgen van het nieuwe denken zijn al merkbaar. Duizenden mensen hebben een ‘tegen’ laten registreren. Dat is natuurlijk niet wat je wilt, maar Dijkstra gaf al monter aan dat ‘tegen’ beter is dan helemaal geen registratie.
Lang, lang geleden leefde er in een rustig landje aan de zee een onderminister met de naam Sander. Sander werkte voor het Ministerie van Indoctrinatie, en het was zijn taak om elk jaar opnieuw zoveel mogelijk wilde ideeën over zijn onderwijsminions uit te storten. De onderwijzers in het land smeekten hem om hen zoveel mogelijk met rust te laten, maar Sander voelde dat hij op de wereld was om dingen te veranderen. Niet per se ten goede, maar gewoon: veranderen.
Deze week stond een lang interview met mij in De Nieuwe Uitdaging, over mijn lievelingsonderwerp nog wel: christelijke humor. ‘De humor die je op verfrissende wijze opnieuw naar God laat kijken. De God, waarvan je dacht dat je ‘m kende, maar die eigenlijk altijd weer anders is.’
Bron: De Nieuwe Uitdaging
In Brabants Dagblad mocht ik reageren op de aanstaande verhuizing van pastoor Cor Mennen naar Vlijmen: ‘Ik wens hem de rust toe die hem toekomt met zijn emeritaat. Hij is een gewaardeerde medekatholiek met wie ik het gaarne oneens ben over allerlei kerkelijke aangelegenheden.’
Bron: Brabants Dagblad / Omroep Brabant
U kent ‘m vast wel, die vrolijke ex-miljonair Hans die de crisis als een kans ziet. Hij maakt er het beste van: van golfbaan naar bijbaan, van paradijs in de tropen naar tropisch zwemparadijs, van zeiljacht naar koopjesjacht en van eigen fortuin naar een gedeelde voortuin. Dat ie Hans heet, heb ik moeten opzoeken. Wij thuis noemen hem altijd ‘de baron’. Ik ben nogal republikeins aangelegd. En het idee dat ook oud geld je niet tegen de crisis beschermt, doet mij nogal deugt.
Groot Nieuws Radio vroeg mij waar ‘de kerk’ in 2016/17 zich op zou moeten richten. Mijn antwoord kort & bondig: christenen moeten zelfverzekerd hun plek in het publieke domein terugclaimen.’ Beluister het interview.
Bron: Groot Nieuws Radio (vanaf 95 min.)
De Tweede Kamer werd op woensdag gedebatteerd over het inmiddels aangepaste wetsvoorstel van D66 om een actief donorregistratiesysteem in te voeren. De wet ligt gevoelig en een meerderheid lijkt nog niet in zicht. Vooral het CDA, een partij die de doorslag kan geven, is kritisch. Bij Dit is de dag betoog ik dat een echte christen een orgaandonor is: ‘Wie Jezus wil navolgen moet net als Hem zijn of haar lichaam opofferen om een ander nieuw leven te geven.’
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
Maandagavond sprak minister Schippers de H.J. Schoo-lezing uit, vol van normen en waarden. Nu is het op zich een uitstekend idee dat liberalen zich weer gaan herinneren dat hun ideaal niet vanzelfsprekend is. Helaas zijn de liberalen dit register wat ontwend, want wat een hoeveelheid clichés en dommigheden kwamen er in Schippers’ lezing voorbij. Ik mag vast een voorbeeld geven.
Soms haalt de tijd je in. Laatst nog, in het koninklijk paleis van Zweden in Stockholm. Koning Karel was zo vriendelijk zijn Ikea-filiaal op te stellen voor nieuwsgierige toeristen. Mooi paleis wel. Veel luxe, veel kamers om schoon te houden, veel bewakers om de drommen bezoekers in toom te houden. Voor een een geharnaste, maar niet-militante republikein als ik zijn paleizen echter een beetje lastige plekken. Ik bedoel: je hoeft er niets voor te doen, om koning(in) te worden. Alleen in het goede wiegje geboren worden. Niet echt een enorme prestatie, zou ik zeggen.
Bron: Interview Tenachon (#30, juli 2016)
Leeuwenwelpen worden ze genoemd. En dan heb ik het niet over de lokale padvindervereniging. Het gaat om jonge mannen – 14 à 15 jaar – die door IS worden ingezet als zelfmoordterrorist. De afgelopen weken hebben meerdere welpen in actie gezien, de laatste in Kirkuk. Het zijn nog kinderen. Check hun foto’s maar op internet. Half in het Westen, half in een crimineel kalifaat. Met hun Messi-tshirts en iPhones in de ene hand, de ontsteking van hun bomgordel in de andere.
Afgelopen zondag was ik in het Schotse Perth, bij de Highland Games. Kiltdragende Schotse bikkels gooien met boomstammen, hamers en kogels. Andere Schotten fietsen achter elkaar aan op fietsen zonder versnelling of remmen. Het publiek zit gedecideerd en gedisciplineerd achter blauwe koordjes naar de wedstrijden te kijken. Twaalf piper bands spelen gemeenschappelijk het Scotland the brave. Probeer het dan nog maar eens droog te houden.
Hawick, een Schots dorpje ergens op Scotish Borders. Het is zondag. En de lokale geloofgemeenschap verzamelt zich in een lelijke roze-geel geverfde doos die voor een katholieke kerk moet doorgaan. Het kerkje oogt vol, voornamelijk met ouderen. De leegloop heeft ook Schotland hard getroffen.
