Weblog van een cultuurtheoloog
Vandaag presenteerde in de Amsterdamse Westerkerk een kort impressie van moderne beelden van ons hiernamaals: de hemel. Voorbij kwamen de Simpsons, George Clooney, en Robin Williams.
Foto: John Faasse
Lang geleden leefde er eens een muisje aan de rand van een groot korenveld. Hij heette Puck. Puck woonde met zijn ontelbare broers en zussen, ooms en tantes, neven en nichten in een groot muizenhol. De hele zomer liepen alle muisjes af en aan, hun pootjes vol met noten en zaden.
Doorgaan met het lezen van “Het muisje dat zich herinneren kon”
De afgelopen dagen ging het maar over één ding, althans als ik mijn slaperige hoofd om de hoek van de Nederlandse media steek. Dotan. Dotan is stout geweest. Dotan heeft een legertje internettrollen ingezet om zijn muziek te promoten. Dotan gebruikte dat legertje om collega-artiesten te kunnen uitschelden. Nu is het bedrog uitgekomen. En Dotan probeert wanhopig de schade zo klein mogelijk te houden. Maar Dotan is niet zo handig en maakt het alleen maar erger. En daarom blijven we allemaal over die stoute Dotan doorkletsen. Als kippen zonder kop. Als volk zonder profetie.
Doorgaan met het lezen van “Dotan bewijst: Nederland is af!”
‘God zal hen niet toestaan mij weg te nemen.’ Zo begint het verhaal van Far Cry 5 (2018), over een christelijke Doom’s Day-sekte in ruraal Amerika. Jouw opdracht: de vernietiging van deze extremisten en hun sekte Eden’s Gate. Overal zie je christelijke graffiti en tatoeages, Bijbelcitaten zijn in hout gekerfd. Sekteleider Joseph Seed lijdt duidelijk aan een messiascomplex en wapens zijn altijd voorhanden. Far Cry 5 is een machtige game, maar voor gelovige christengamers wellicht een brug te ver.
Doorgaan met het lezen van “Far Cry 5: Christengekkies schieten”
Paus Franciscus noemde afgelopen januari de aanklachten tegen de Chileense bisschop Borras nog ‘laster’, maar daarna zag hij in dat hij fout zat. Volgens theoloog Frank Bosman kan Mark Zuckerberg nog wat leren van de manier waarop de paus excuses maakt. Hij formuleert vijf tips:
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
Bron: Universiteit van Nederland
De sektarische beweging Avatar heeft in Nederland veel aanhang. Volgens cultuurtheoloog Frank Bosman verlangen mensen naar een verhaal waarbij de puzzelstukjes in elkaar vallen. Twee citaten.
‘Er wordt een systeem aangeboden dat alle facetten van het menselijk leven beheerst. In onze samenleving is het grote verhaal van het christendom verdwenen, waardoor mensen vragen hebben over hun identiteit. Ze zoeken een verhaal waarbij de puzzelstukjes weer in elkaar vallen.’
Doorgaan met het lezen van “Avatar: Een wereld van ingewijden en tovenaars”
Twee schijnbaar willekeurige nieuwsberichten van de afgelopen dagen. André Rieu speelde afgelopen dinsdagavond gewoon zijn concert in Tel Aviv, ondanks de protesten van Palestijnse artiesten en organisaties. Critici meenden dat Israël de shows zou gebruiken om de aandacht af te leiden van de onderdrukking van de Palestijnen. Op dezelfde dag overleed in Zuid-Afrika Winnie Mandela, icoon van het Afrikaans verzet tegen de Apartheid. Enerzijds wordt zij beschouwd als de moeder van de natie, aan de andere kant hebben beschuldigingen van machtsmisbruik, geweld en corruptie haar altijd achtervolgt.
De Volkskrant besteedde ruimschoots aandacht aan de biecht. En ik mocht er ook iets van vinden: ‘De biechtvorm die Bosman tegenwoordig het meest ziet is het pastoraal gesprek. Bij ‘meneer pastoor’ (altijd een priester) op bezoek, onder het genot van een kopje koffie (‘of iets sterkers’) het leven doornemen. (…) “Je hebt mensen die veel baat bij de biecht hebben,” zegt Bosman. “Die praten eens per maand met hun pastoor. Of vaker, bijvoorbeeld na een ingrijpende levensgebeurtenis.”‘ – ‘Is dat nog wel biechten?’ vraagt de journalist zich af. ‘Niet per se, maar als die gespreksvormen gemakkelijk in elkaar kunnen over vloeien, dan vind ik dat mooi.’
Bron: Volkskrant
In Amersfoort is Frank Bosman bij de viering van Aswoensdag, het begin van de vastentijd die bijna wordt afgerond. Maar wat hebben as en haring met elkaar te maken?
Bron: Van Harte (EO, NPO2)
Afscheid nemen is een beetje huilen, zo luidt de onfraaie vertaling van een bekend Frans spreekwoord. Als de eters van smakelijke slakken en beschimmelde kazen gelijk hebben, dan verdrink ik op dit moment mijn bitterzoet afscheid in een glaasje Griekse Samoswijn. Dit is namelijk de laatste column die u van uw geliefde columnist zult aantreffen in BN DeStem. Na twee jaar en drie maanden, na 117 columns is dit de laatste die u lezen zal. Niet omdat het kan, maar omdat het moet.
Vuurwapens horen niet bij mensen thuis, stelt commentator Frank Bosman. Dit zegt hij naar aanleiding van de uitspraak die het hof in Den Haag dinsdag deed over de schietpartij in april 2011 in een winkelcentrum in Alphen aan den Rijn. Het hof is van mening dat de politie aansprakelijk is voor de letselschade en overlijdensschade die is ontstaan door de schietpartij. ‘Vuurwapenbezit, ook waarvoor een vergunning gegeven is, blijft brokken opleveren zoals in het geval van Tristan van der Vlis.’
Bron: Dit is de dag (EO, NPO1)
Frank Bosman is bij een bijzonder evenement in Grouw. Hier wordt Sint Piter gevierd. Twee maanden nadat de rest van Nederland Sinterklaas heeft gevierd, vieren ze hier een gelijksoortig feest.
Bron: Van Harte (EO, NPO2)
In het Zeeuwse Noordwelle gaat Frank Bosman langs bij een bijzonder evenement: Strao. Traditiegetrouw worden de trekpaarden van het dorp die dag uit de stal naar het strand geleid. Daar mogen ze na de lange winter helemaal losgaan in de frisse voorjaarslucht.
Bron: Van Harte (EO, NPO2)
Als u deze column leest, bent u waarschijnlijk nog aan het bijkomen van het Feest van de Democratie, gisteravond. Ik weet niet hoe het u is vergaan, maar in huize Bosman ging het dak ervan af. Mijn lief en ik zitten elke verkiezing – lokaal, provinciaal of landelijk – voor de buis, samen onder een deken, warme chocolademelk-met-rum erbij, zakje popcorn in de hand, gekamde haartjes, in pyjama voor de buis. Het is een feest. En ik zal u vertellen waarom.
Posters met zoenende mensen: het zorgt voor onverwacht veel maatschappelijke opwinding. Eerst konden de Abri-reclames van Suit Supply zich verheugen in enige fysieke aandacht, waarschijnlijk van mannen die zich geconfronteerd zagen met lang en zorgvuldig verborgen gehouden innerlijke gevoelens. Vooral de ogen werden afgesmeerd. Ogen zijn de spiegel van de ziel en niet iedereen houdt ervan geconfronteerd te worden met een ziel die brandt van liefde.
Doorgaan met het lezen van “Posters zoenende mannen moet gewoon kunnen”
Bron: Brabants Bont
