Maniakaal

‘De God die dit universum schiep, is duidelijk een gek, een absolute maniak en een totale egoïst.’ Deze verbale oprisping komt niet van een reaguurder op GeenStijl.nl – daarvoor zitten er te veel moeilijke woorden in – maar van de bekende acteur Stephen Fry. In de televisieshow The Meaning of Life (2015) kreeg Fry de vraag wat hij tegen God zou zeggen.

Fry antwoordde met de welbespraaktheid van een Engelsman en met het kroonjuweel van de atheïstische beweging. Waarom? Als God bestaat, en als Hij almachtig is, waarom is er dan zoveel leed in de wereld? Er zijn insecten, aldus Fry met een gevoel voor dramatiek, wiens gehele levensdoel bestaat uit het binnendringen van de ogen van de kinderen, om hun ogen van binnenuit op te vreten, waardoor de kinderen blind worden.

En ik zal eerlijk zeggen, als theoloog en als belijdend christen, als er één vraag is die ik in welk debat ook vrees, dan is het deze vraag. De grootsheid van het menselijk lijden – van overstromingen tot de Holocaust, van aardbevingen tot de atoombom – hoe dat te rijmen met de scheppende God van liefde uit de christelijke traditie? Ik peins en denk, pieker en zucht. Geen antwoord. Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?

Niet iedereen was gecharmeerd van Fry’s versie op de aloude theodicee-vraag. Deze week werd bekend dat de politie een onderzoek naar hem gestart is door een klacht wegens godslastering. Ik vind dat jammer. Fry verdient geen proces, en al zeker niet wegens het lasteren van God. God kan heel goed voor zichzelf zorgen.

Fry verdient van ons christenen alleen maar lof. Lof dat hij de gesneden beelden die wij christenen van God in ons hoofd hebben gemaakt, stukslaat op de rotsen van het menselijk lijden. Fry’s vraag is de onze. Zijn vertwijfeling en woede zijn de onze. Ons rest geen ander antwoord dan de zwijgzaamheid van de Christus. Van het geloof in een God die zelf ten onder ging aan ellende.

Geen antwoord. Alleen zwijgen. En Fry? Hij moge gaan in vrede\

Bron: BN/de Stem; later overgenomen op eo.nl/geloven.